-Οι αγορές των ντόπιων από τη Βουλγαρία, οι εισαγωγές από την Τουρκία και την Κίνα αποτέλεσαν χαριστική βολή.
45 χρόνια εργάζεται ως ταπετσέρης ο κος Ρετζέπ από την Κομοτηνή. Ήταν μικρό παιδάκι, μόλις δώδεκα ετών, όταν πήγε κοντά σε ένα μάστορα να μάθει τα μυστικά της δουλειάς κι έμεινε. «Δεν σταμάτησα καθόλου. Από δώδεκα χρονών δουλεύω κι έχω τριάντα πέντε χρόνια δικό μου μαγαζί» δηλώνει σημειώνοντας «περάσαμε και δύσκολες στιγμές, είδαμε κι ωραία χρόνια. Τώρα, όμως, γυρίζουμε ξανά στα δύσκολα. Ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει και ό,τι τιμή κι αν του πεις λέει ότι είναι πάλι ακριβό. Όμως πώς θα καλύψουμε τα έξοδα της λειτουργίας του εργαστηρίου;» αναρωτιέται ζώντας κι εκείνος, όπως και οι υπόλοιποι καταστηματάρχες, με το άγχος των λογαριασμών και των οφειλών.
Η πτώση της κίνησης στο αντικείμενό του:επιδιορθώσεις, σφουγγάρια, υφάσματα, δερματίνη, είναι εντυπωσιακή. Οι αγορές των ντόπιων από τη Βουλγαρία, οι εισαγωγές από την Τουρκία και την Κίνα αποτέλεσαν χαριστική βολή. «Πωλούνται στην μισή τιμή, ωστόσο, τα προϊόντα αυτά είναι «ψεύτικα» δεν έχουν την ποιότητα της δικής μας δουλειάς.Ωστόσο, οι Βούλγαροι συνάδελφοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τον υψηλό ΦΠΑ που έχουμε εμείς εδώ. Αν συνεχιστεί αυτό όλα τα καταστήματα εδώ θα κλείσουν» προβλέπει μην κρύβοντας την απογοήτευσή του.
Επτά – οκτώ ταπετσέρηδες έχουν μείνει στην Κομοτηνή. Σύμφωνα με τον έμπειρο επαγγελματία δύο- τρεις από αυτούς είναι έτοιμοι να βάλουν λουκέτο. Ο ίδιος κάνει υπομονή περιμένοντας την συνταξιοδότησή του. Στα 57 του χρόνια αναπολεί ήδη τις καλές ημέρες της δουλειάς του ευχόμενος να έρθουν γρήγορα καλύτερες μέρες.
ΕΡΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
