Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το απόγευμα του Σαββάτου ο γνωστός ποιητής Γιώργος Κωτούλας με την είδηση του θανάτου του να σκορπά τη θλίψη στην Ξάνθη και σε όλους όσοι τον γνώριζαν.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο ξαφνικός θάνατος του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς ενώ νωρίτερα μέσα στη μέρα ο ίδιος διασκέδαζε με φίλους του. Ο Γιώργος Κωτούλας γεννήθηκε το 1956 στην Κοζάνη και από το 1982 ζούσε στην Ξάνθη όπου εργαζόταν στη ΔΕΥΑΞ ενώ παράλληλα παρουσίαζε έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Ο Θανάσης Μουσόπολους έγραψε για τον Γιώργο Κωτούλα:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ, Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ, ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ
Το 2015 όταν γιορτάζαμε τα πέντε χρόνια του Δικτύου Λόγου και Πράξης ετοιμάσαμε και του προσφέραμε ένα τεύχος με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για το ποιητικό έργο του. Ξεκινούσα με τον εξής Πρόλογο:
ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
Τον Γιώργο Κωτούλα τον γνώρισα μέσω της ποίησης. Από αυτή τη συνάντηση προέκυψε το Δίκτυο Λόγου και Πράξης μαζί με τον Μιχάλη Σπανίδη και τον Αντώνη Μουσαδέ, το 2010. Οι ζυμώσεις έγιναν τον Μάη και Ιούνη της σημαδιακής εκείνης χρονιάς. Από αυτό το εγχείρημα προέκυψαν πολλά έργα και πολλά όνειρα. Για μένα το σημαντικότερο είναι το δέσιμο με τους ανθρώπους που δουλέψαμε και δουλεύουμε μαζί. Τον Μιχάλη και τη Βάσω Δερμετζόπουλους, που είναι στυλοβάτες στο Μονοπάτι της Ζωής και στα πολλά έργα εκεί. Αλλά και τον Θάνο Μαυροδή, με τις εμπνεύσεις και δημιουργίες του. Ακόμη αναφέρω τον Τριαντάφυλλο Βαΐτση, τον Στέλιο Αρσενίου, τους ανθρώπους του Ιδρύματος, εθελοντές, άντρες και γυναίκες που κατά καιρούς έβαλαν το λιθαράκι τους στα έργα του Δικτύου,
Τον Γιώργο τον Κωτούλα τον ευχαριστώ για πολλά. Για την ποίησή του, για την εμπιστοσύνη και αγάπη προς εμένα, για τη σωματική κούραση και δουλειά που έριξε και ρίχνει για το Δίκτυο. Για τούτο το λόγο συγκέντρωσα σε τούτο το τεύχος τα κείμενα που κατά καιρούς έγραψα για την δημιουργία του, για να θυμάται την επέτειο των πέντε χρόνων του Δικτύου.
Γιώργο, για όλα τα ανθρώπινα υπάρχει ο επόμενος σταθμός…
Το 2016 στον Πρόλογο της συλλογής «ΒΕΛΑΣΜΟΙ ΟΝΕΙΡΩΝ» σημείωνα ανάμεσα στα άλλα: «Για την προηγούμενη πέμπτη ποιητική συλλογή «Τρεκλισμένα Βήματα» του Γιώργου Κωτούλα το 2013 διαπίστωνα ότι στα ποιήματά του υπάρχει συναίρεση ιστορίας και πραγματικότητας, μπόλιασμα και πάντρεμα του παρελθόντος στο / με το παρόν – θέμα τους ο Πόντος και η διασπορά των Ποντίων μετά την Άλωση και ο κόσμος του νεοέλληνα. Ο ποιητής έχει κατακτήσει μια γλωσσική μορφοπλαστική ικανότητα που κινείται σε χώρους μετασυμβολισμού, ενώ μας ‘διδάσκει’ – αν μπορώ να το πω έτσι – μας οδηγεί σε μια ανάγνωση της ιστορίας και του παρόντος, συνεπικουρεί στον καθημερινό μας αγώνα, χωρίς να είναι διδακτικός.
Στα ίδια μοτίβα κινείται και η νέα του συλλογή με τον τίτλο “Βελασμοί Ονείρων”. Περιλαμβάνει σαρανταεννέα ποιήματα που νοηματικά εντάσσονται σε τρεις ενότητες: Η Μικρασιατική Εκστρατεία, Η Ελλάδα σήμερα και μία ενδιάμεση (ıntermezzo) ενότητα που αντιπαραβάλλει το παρελθόν με το παρόν / τα κοινά σημεία. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται – το Δράμα όμως ξαναπαίζεται».
Ο ξαφνικός θάνατός του δεν μ’ αφήνει να σκεφτώ τίποτε άλλο. Παρά να του δώσω το λόγο να μας πει ένα ποίημα – ο αγώνας, η ψυχή και η φωνή του:
Η διεύθυνση κατακόρυφη.
Ξυπνητός είμαι.
Τα στήθη παρατεταγμένα χωρίς τον παιδαριώδη
φόβο της σκιάς
Ξυπνητός είμαι.
Τόξο μου ουράνιο.
Χορδή μου γήινη.
Βέλος μου αέρινο
Ξυπνητός είμαι.
Ναι, Γιώργο, είσαι και θα μείνεις ξυπνητός. Δεν σ’ αφήνουμε να φύγεις. Όλοι οι φίλοι και συνοδοιπόροι σού εύχονται Καλό Ταξίδι!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
