Από τα φοιτητικά έδρανα, στο χωράφι και από τη θεωρία στην πράξη. Αυτή είναι η νέα γενιά αγροτών που αποφάσισε να θυσιάσει τη θέση γραφείου και να σηκώσει τα μανίκια υπέρ του πρωτογενούς τομέα. Από τα μπλόκα των Τεμπών και της Νίκαιας και από χωράφια ή κτηνοτροφικές μονάδες, ο καθένας στέλνει μέσω του NEWS 247 το δικό του μήνυμα ενάντια στα επικείμενα μέτρα.
Πώς είναι όμως τελικά να μεγαλώνεις στο χωράφι;
«Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος μου»
Νώντας Σπανούλης, ετών 27, Γεωπόνος
Ο Νώντας έμαθε τη Γη από την καλή και την ανάποδη. Και στη θεωρία, αλλά και την πράξη. Διάβασε, σπούδασε στο Αριστοτέλειο, ενημερώθηκε, ταξίδεψε στο εξωτερικό, είδε, άκουσε, έκανε συγκρίσεις με συνεταιρισμούς και απεφάνθηκε. «Όταν στην Ολλανδία λες ότι είσαι αγρότης, όλοι σε κοιτούν με θαυμασμό. Ισοδυναμεί με τραπεζικό υπάλληλο. Στην Ελλάδα δυστυχώς, όλοι έχουμε στο μυαλό μας κάτι υποδεέστερο». Παρά τις όποιες επιφυλάξεις και όντας απόφοιτος της Γεωπονικής σχολής, είδε τη στρεμματική καλλιέργεια ως μονόδρομο. Όταν σήμερα οι περισσότεροι φίλοι του δηλώνουν «πτυχιούχοι άνεργοι», εκείνος άδραξε την ευκαιρία, σήκωσε τα μανίκια και πήρε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον πρωτογενή τομέα. «Στο χωράφι έχω τη δυνατότητα να συγκεράσω την εμπειρία με τις γνώσεις. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ. Άλλωστε, η πρωτογενής παραγωγή αποτελεί βασικό πυλώνα της εθνικής οικονομίας. Αρκεί το μέλλον μας να είναι βιώσιμο».
Ο 27χρονος αγρότης μεγάλωσε δίπλα στα σιτάρια και τα βαμβάκια. Τα καλοκαίρια πάντα στα στρέμματα. Ελεύθερος χρόνος ελάχιστος. Τα τελευταία τρία χρόνια, «άνοιξε τα φτερά» του στη βιομηχανική ντομάτα. Ένα απαιτητικό προϊόν, υψηλότερου ρίσκου και μεγαλύτερης απόδοσης. «Σίγουρα εξάγεται στο εξωτερικό, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω σε πόσες χώρες. Αυτό είναι θέμα μεταποιητή και βιομηχανίας». Στα μπλόκα συμμετέχει πρώτη φορά. «Ελπίζω να έχει θετική έκβαση η κινητοποίηση. Δεν είναι πυροτέχνημα. Εισφορές και φορολογικοί συντελεστές δίνουν το χαριστικό χτύπημα σε αυτό που σήμερα ορίζεται ως το 40% του ΑΕΠ. Σε λίγο δεν θα είμαστε ικανοί καν να σπείρουμε». Δεύτερες σκέψεις; «Να μην μείνω μόνος μου. Να μην ερημώσει η Γη μας που την αναστήσαμε με νύχια και με δόντια. Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά. Το σίγουρο είναι ότι ήμασταν ανέκαθεν αγωνιστές και θα παραμείνουμε!».
Διαβάστε και άλλες ιστορίες νέων αγροτών στο news247.gr
