Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Βάσεις 2019: Ένα γράμμα σε όσες και όσους δεν πέρασαν σε σχολές

Κοινοποίηση

Σπύρος Σεραφείμ

Τη στιγμή των ανακοινώσεων, κάποιοι υποψήφιοι χοροπηδούσαν σε έναν χορό στον οποίο ουδείς τους δίδαξε τα βήματα, ενώ κάποιοι άλλοι ενδύονταν το μαύρο της θλίψης. Αυτό το κείμενο είναι για εκείνους
Η ημέρα της κρίσης χάραξε, η στιγμή της αλήθειας για χιλιάδες υποψηφίους έφτασε, όλα αυτά στην 27η Αυγούστου όπου τα δημοσιογραφικά κλισέ συναγωνίζονταν την ίδια τη ζωή – με τελικούς νικητές τα κλισέ. Οι βάσεις εισαγωγής ανακοινώθηκαν, το υπουργείο Παιδείας άνοιξε την πλατφόρμα για να μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να πληροφορούνται τα αποτελέσματα. [Παρένθεση: όταν ακούτε σχετικές ειδήσεις, τόσα χρόνια μετά, έχετε παρόμοιο σφίξιμο στο στομάχι ή μόνο εγώ έχω τα θέματά μου;]

Τη στιγμή των ανακοινώσεων, κάποιοι υποψήφιοι χοροπηδούσαν σε έναν χορό στον οποίο ουδείς τους δίδαξε τα βήματα, ενώ κάποιοι άλλοι ενδύονταν το μαύρο της θλίψης. Συγχαρητήρια σε όσες και όσους πέρασαν στις σχολές που ήθελαν, αλλά αυτό το κείμενο είναι για εκείνα τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν. Και -τώρα, πια- δεν έχει σημασία εάν αυτό δεν συνέβη για λίγα μόρια, τα οποία έχασαν εκείνη την ημέρα που δεν έγραψαν καλά σε εκείνο το κωλομάθημα, παραδίδοντας το… λειψό γραπτό τους – και, γαμώτο, δεν πήραν καλόν βαθμό επειδή δεν θύμιζε κόπια του διδακτικού βιβλίου.

Τα παιδιά που δεν περάσατε, γνωρίζω πως δεν έχετε να διαχειριστείτε μόνο το τι κάνατε και τι δεν διαβάσατε για τις εξετάσεις αυτής της χρονιάς. Κουβαλάτε στους ώμους σας τον άγραφο, ιερό όρκο που σας έβαλαν στο στόμα οι οικογένειές σας, αφού το «να περάσεις σε κάποια σχολή» είναι το μαγικό ξόρκι που γίνεται ευχή στην επιτυχία και κάτι σαν κατάρα στην αποτυχία. Στην Ελλάδα, εάν περάσεις στη σχολή που ήθελες, μετατρέπεσαι σε ήρωα για το σόι, ενώ εάν φας πόρτα οι θειάδες θυμούνται ότι δεν διάβαζες και πολύ, μωρέ, ότι σου άρεσε να ακούς μουσική (πάλι «μωρέ»), ότι προτιμούσες να φτιάχνεις τα μαλλιά σου (ξανά «μωρέ») από το να ρίξεις μια τελευταία ματιά στις πυκνογραμμένες αράδες του σχολικού βιβλίου, της εξεταστέας ύλης, των SOS – κοίτα τι είχε προσέξει η ρουφιάνα. Φυσικά, οι ίδιοι άνθρωποι θυμούνται και ότι το Πάσχα δεν πήγες στο χωριό επειδή ήθελες να μείνεις στην πόλη για να «αλωνίσεις» κι άλλα τέτοια φαιδρά – το σόι σου μέσα…

Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν, πια, καμία σημασία. Πίστεψέ με. Στη ζωή σου πρέπει να μάθεις να αναλαμβάνεις η ίδια / ο ίδιος το βάρος των πράξεών σου, δεν έχεις κανέναν λόγο να περιμένεις να σου επισημάνει τι έκανες και τι δεν έκανες ο θείος Χαράλαμπος – κλάφ’ τα, Χαράλαμπε. Ταυτόχρονα, τώρα ήρθε η ώρα να δεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Θέλεις να δώσεις ξανά εξετάσεις, θεωρώντας πως το timing δεν ήταν καλό για σένα, γι ‘ αυτό και είχες τα συγκεκριμένα αποτελέσματα; Κανένα πρόβλημα. Στρώσε τον απαυτό σου, διάβασε, και το εξεταστικό κέντρο σε περιμένει πάλι, ενώ σε λίγα χρόνια ουδείς θα θυμάται ότι μπήκες με τη δεύτερη προσπάθεια. Τελικά, δεν θες να γίνεις αρχιτέκτονας ή δικηγόρος που ήθελε σύσσωμο το σόι σου (μέσα) και γουστάρεις «να μάθεις μια τέχνη» – που λέγαν οι παλαιοί; Απάνω του, γίνε η καλύτερη/ο καλύτερος, η χώρα σε έχει ανάγκη και σε προτιμά έτσι από το να κορνιζάρεις ένα πτυχίο που, τελικά, δεν ήθελες και είσαι και στην ανεργία.

Το πιο βασικό, είναι να συνειδητοποιήσεις πως είσαι 17-18 χρόνων και πως ποτέ, πια, δεν θα έχεις αυτή την ηλικία. Και να ξέρεις σε ζηλεύω, με την καλή έννοια. Η ζωή, αγάπη μου, είναι μπροστά σου. Ναι, μόλις έμαθες πώς είναι να τρως χλαπάτσα, πώς είναι να αποτυγχάνεις στη ζωή. Αλλά μην τρελαίνεσαι, μια αποτυχία στις Πανελλαδικές απέχει έτη φωτός από τις πραγματικές δυσκολίες που εμπεριέχει η ζωή. Ρώτα και τους γονείς σου που ζορίστηκαν τρελά για να φτάσεις μέχρι εδώ, αλλά μη γεμίζεις ενοχές πως τους απογοήτευσες. Είπαμε, οι γονείς σου ξέρουν από λογής στραπάτσα, σε καταλαβαίνουν. Κι αν δεν χοροπηδάνε με την αποτυχία σου, ξεκόλλα, λογικό είναι, προφανές. Θα τους πάρει λίγο καιρό να κατεβάσουν από τον λαιμό τον κόμπο, αλλά θα τους περάσει. Θα βοηθήσει πολύ το να τους πεις ειλικρινά τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου – όχι αυτό που θέλουν να ακούσουν.

Και μια τελευταία πρόταση: βγες το βράδυ και πιες ένα ποτό-μπίρα-κάτι με τους κολλητούς σου, κλάψε με την  αποτυχία σου, κλάψε με δάκρυα χαράς για τις επιτυχίες των άλλων και -βασικά- γέλα, ρε! Η ζωή θα καταλάβεις ότι είναι συνεχόμενες εξετάσεις – αλλά, βασικά, είναι εδώ. Και σε περιμένει…
Πηγή: ethnos.gr

ΤΑ ΝΕΑ του xanthinea.gr στο Google News ΤΑ ΝΕΑ του xanthinea.gr στο Google News

Διαβάστε Επίσης

Σχετικά αρθρα