Η Νεδιμέ και η Ραφιέ Καντουχάρ υπήρξαν μαθήτριες και στη συνέχεια συνεργάτιδες του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ), νηπιαγωγός η πρώτη, απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας η δεύτερη κατάφεραν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα μέσα από το χώρο της γνώσης ξεκινώντας από ένα μικρό ορεινό χωριό της Ξάνθης.
Η Νεδιμέ και η Ραφιέ Καντουχάρ υπήρξαν μαθήτριες και στη συνέχεια συνεργάτιδες του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων
«Η συμμετοχή μου στο Πρόγραμμα ήταν ένα μαγικό «ταξίδι»» δηλώνει η Νεδιμέ Καντουχάρ και εξηγεί «μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την εκπαίδευση. Να δω πώς εφαρμόζονται στην πράξη οι γνώσεις του Πανεπιστημίου, να μπω στην τάξη, να έρθω σε επαφή με τα παιδιά , να μάθω να δουλεύω με ένα διαφορετικό τρόπο. Να νιώσω πώς είναι να είσαι στη θέση του εκπαιδευτικού και να ξέρεις πώς είναι να έχεις από κάτω μαθητές που βιώνουν τα προβλήματα που είχες αντιμετωπίσει κι εσύ». Η δυσκολία που κι εκείνη αντιμετώπισε ήταν η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, την ίδια δυσκολία έβλεπε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά. «Όλα αυτά τα είχα περάσει κι εγώ σαν μαθήτρια. Στην ομιλία, στην εκμάθηση , τελειώνοντας ένα μειονοτικό δημοτικό σχολείο, προερχόμενη από ένα χωριό της Ξάνθης και συνεχίζοντας σε ένα δημόσιο Γυμνάσιο καταλαβαίνετε πόσο δύσκολη ήταν αυτή η μετάβαση για μένα. Πέρα από το ότι έφυγα από ένα οικείο χώρο και μεταφέρθηκα σε ένα σχολείο τελείως άγνωστο. Από ένα μικρό χωριό σε μια μεγάλη πόλη , αυτό ήταν από μόνο του πολύ αγχωτικό. Ήταν και το θέμα της Ελληνικής Γλώσσας γιατί την άκουγα στο δημοτικό, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό όπως εκεί , στην πόλη και δεν την μιλούσαμε στο σπίτι. Ούτε στις καθημερινές μας συναναστροφές, ούτε στα παιχνίδια , ούτε πουθενά. Αυτό με έκανε να ψάχνομαι και να θέλω να βελτιωθώ και με τη στήριξη του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είναι αγράμματοι άνθρωποι, ο πατέρας μου πιο εξελιγμένος καθώς έχει ταξιδέψει, με την στήριξή τους λοιπόν καταφέραμε να φτάσουμε εδώ που είμαστε, όπως και με τη στήριξη του Προγράμματος που υπήρξα μαθήτρια.»
Η Νεδιμέ Καντουχάρ πέρασε στο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Προσχολικής Ηλικίας, στο ΔΠΘ στην Αλεξανδρούπολη, ήταν πρώτη επιλογή, μεγάλη η χαρά, καθώς όπως λέει δεν χρειάστηκε να φύγει και πολύ μακριά από τη Θράκη, «οπότε όλο αυτό ήταν ένα δώρο από το Θεό που μετά το Πανεπιστήμιο μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους αξιόλογους όπως ήταν όλοι οι συνεργάτες του ΠΕΜ, να με στηρίξουν, να με αγκαλιάσουν σαν μαθήτρια και μετά να με αγκαλιάσουν και σαν εκπαιδευτικό και ήταν πολύ σημαντικό αυτό για μένα.»
Όση ώρα η Νεδιμέ, η μεγάλη αδερφή, μιλά η Ραφιέ Καντουχάρ την ακούει με προσοχή «Άρχισε να μιλά πρώτη και τα είπε σχεδόν όλα» λέει, γελά και θέλοντας να την πειράξει προσθέτει πως συνήθως αυτό γίνεται. «Όταν είμαστε δίπλα- δίπλα όλοι ξεκινούν από αυτή την κουβέντα.» Η Ραφιέ σπούδασε στο ΔΠΘ στο Τμήμα Ιστορίας κι Εθνολογίας μετά τις σπουδές εργάστηκε σε φροντιστήρια κι έπειτα αξιοποίησε την ευκαιρία του Προγράμματος, όπου, όπως λέει, ένιωσε ότι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα.
«Ήταν μια σχέση εμπιστοσύνης , μια σχέση οικογενειακή. Κι αυτό προσπαθούσαμε να το μεταδώσουμε και στα παιδιά. Θέλαμε να νιώσουν τα παιδιά ασφάλεια κι έπειτα να μπούμε στη διαδικασία να τους μάθουμε κάτι παραπάνω. Να τους βοηθήσουμε να εξελιχθούν και να τους μάθουμε να μιλούν πιο καλά ελληνικά, αυτός ήταν ο στόχος μας από την αρχή».
Όπως η ίδια λέει η ελληνική γλώσσα είναι μια δύσκολη γλώσσα ιδιαίτερα για έναν που τη βιώνει για πρώτη φορά. «Ήταν κάτι τελείως άγνωστο για μένα . Στο Π.Ε.Μ. είδα ότι μπορείς να βάλεις θεμέλια και στόχους που μπορείς να τους κατακτήσεις. Κάτι το οποίο έγινε και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γι αυτό. Είχα βάλει στόχο το Πανεπιστήμιο και ιδιαίτερα τη φιλολογία . Αγαπούσα πολύ την ιστορία και γενικότερα την Ελληνική Γλώσσα και το έκανα πράξη. Αυτό το μετέδωσα και στους μαθητές μου και με έχουν σαν παράδειγμα και τώρα συναντώ μαθητές που μου λένε: «Κυρία με θυμάστε; Είμαι εγώ που με είχατε μαθήτρια πριν πέντε χρόνια» κι αυτό είναι μεγάλη τιμή που με θυμούνται ακόμη γιατί προσπάθησα να τους δώσω πάνω από όλα θάρρος. Όλα τα παιδιά έχουν ικανότητες, όλα μπορούν να μάθουν, απλώς το θάρρος και η αυτοπεποίθηση λείπει από τη Μειονότητα, όταν δίνεις αυτή την ευκαιρία στα παιδιά, όταν τους δώσεις αυτή τη δύναμη και αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο μπορούν να εκφραστούν και να καταφέρουν πράγματα τα οποία από το σπίτι τους ή απ΄ έξω από την κοινωνία που ακούνε νομίζουν ότι είναι κάτι δύσκολο και κάτι ακατόρθωτο. Και καλύτερα να μην προσπαθήσω καν να το κάνω. Όταν τους δώσεις αυτή την ασφάλεια κι αυτή τη δύναμη βλέπουν ότι μπορούν να το κάνουν.»
Όπως υποστηρίζει ακόμη και οι γονείς αυτών των παιδιών έχουν την έλλειψη αυτοπεποίθησης, «νιώθουν ένα άγχος και μια αγωνία ότι θα είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει όλο αυτό σε τι θα εξελιχθεί, υπάρχει αυτός ο δισταγμός. Πρέπει να υπάρχει ενίσχυση από όλες τις απόψεις. Όλα τα παιδιά να έχουν ίσες ευκαιρίες παντού, να μην νιώθουν αυτόν τον διαχωρισμό που νιώθουν ίσως τα παιδιά της μειονότητας .»
Και οι δύο υποστηρίζουν ότι: «Το Π.Ε.Μ. έχει κάνει τρομερή δουλειά. Έχει στηρίξει παιδιά και εκπαιδευτικούς, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς». Όπως λένε: «Οι ίσες ευκαιρίες πρέπει να δοθούν πρώτα από την πολιτεία και να το κάνουν πράξη μετά οι φορείς και όσοι εμπλέκονται. Ίσες ευκαιρίες για να είναι ευτυχισμένα και να πετυχαίνουν ό,τι έχουν ονειρευτεί λένε και εύχονται με όλη τους την καρδιά να χαμογελούν όλα τα παιδιά, να έχουν ανθρώπους – εκπαιδευτικούς, να τα στηρίζουν και να πιστέψουν όλα τα παιδιά ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, καθώς όπως τονίζουν « τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!»
Φώτο: Οι δύο αδερφές, η Νεδιμέ και η Ραφιέ Καντουχάρ ρεπορτάζ κείμενο φωτογραφία: Μαρία Νικολάου / www.ert.gr
