Οι εκπαιδευτικοί μιλούν για τη λεγόμενη «μαθησιακή ετοιμότητα», δηλαδή την ικανότητα ενός παιδιού να δεχτεί τις νέες γνώσεις. Τα περισσότερα είναι έτοιμα, και μάλιστα με το παραπάνω, αφού εξοικειώνονται νωρίς με τις εικόνες και τις λέξεις και μπορούν, ακόμη και πριν από το Δημοτικό, να μάθουν απέξω το αγαπημένο τους παραμύθι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούν να ξεκινήσουν μια δεύτερη γλώσσα. Το επίπεδο της νοημοσύνης δεν είναι αυτό που καθορίζει πάντα τα πράγματα. Απαραίτητη είναι και η ωριμότητα, δηλαδή η απόφαση για δέσμευση. Για τα μικρά παιδιά πρόκειται για άγνωστη λέξη. Τους αρέσουν όλα και από λίγο. Δεν μπορούν να καταλάβουν μάλιστα γιατί πρέπει να ακούν με τις ώρες το ίδιο αγγλικό τραγουδάκι, όταν πιστεύουν ότι μπορούν να μάθουν τον Σαίξπηρ. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι η γνώση μιας ξένης γλώσσας είναι μια διαδικασία μακρόχρονη, που χρειάζεται επιμονή, διάβασμα και υπομονή (για να διαβάζουν σαν Άγγλοι!). Ξεκινήστε λοιπόν τα πρώτα μαθήματα σε ένα από τα κέντρα ξένων γλωσσών της περιοχής σας σαν παιχνίδι, χωρίς πολλές απαιτήσεις και χωρίς σχέδιο να πετύχει το μικρό σας στο πρώτο δίπλωμα πριν τελειώσει το Δημοτικό. Αφήστε του το περιθώριο να γνωρίσει, να δοκιμάσει και να αποφασίσει τελικά τι του αρέσει.
Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Ισχύει ο αυτός ο κανόνας;
Δεν ισχύει απαραίτητα αυτός ο κανόνας. Πολλές φορές μάλιστα αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μπέρδεμα. Τα παιδιά θέλουν το χρόνο τους για να μάθουν τη δομή της ξένης γλώσσας. Μπορεί να φέρουν ήδη μέσα τους την ασυνείδητη γνώση της μητρικής όχι όμως και το σκελετό της, τους δομικούς άξονες δημιουργίας και αναπαραγωγής της καθώς και το περιεχόμενο των εννοιών της. Καλό λοιπόν είναι τα αγγλικά (και αργότερα μια τρίτη γλώσσα, π.χ. Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά) να ξεκινήσουν μετά την Α’ Δημοτικού. Έτσι, μεσολαβεί το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να μάθει το παιδί να χειρίζεται τη μητρική γλώσσα του και να εφαρμόζει με ευκολία τους γραμματικούς κανόνες. Προσπαθήστε επίσης να μην εντάξετε ταυτόχρονα δύο ξένες γλώσσες στο πρόγραμμα του παιδιού. Αρχικά μπορεί να μην εμφανιστεί πρόβλημα, περνώντας όμως ο καιρός οι δυσκολίες θα μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα το παιδί να μπλοκαριστεί και η απόδοσή του να σημειώσει πτώση και στις δύο ξένες γλώσσες. Ενδείκνυται λοιπόν αυτές να έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Προσέξτε, τέλος, το θέμα του χρόνου. Επειδή ένα παιδί στην ηλικία των 5-6 ετών δεν έχει τη δυνατότητα να διατηρεί κάπου στραμμένη την προσοχή του για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι καλύτερο τα μαθήματα να διαρκούν 45-60 λεπτά το πολύ, σε συχνότητα 1-2 φορές την εβδομάδα.
Τι να επιλέξω, μαθήματα σε κέντρο ξένων γλωσσών, ιδιαίτερα ή μαθήματα στο σχολείο;
Στις μικρές τάξεις το σχολείο καλύπτει τις ανάγκες του μαθητή. Επιπλέον, ο ρυθμός διδασκαλίας είναι πιο αργός και οι επαναλήψεις πολλές, με αποτέλεσμα το παιδί να εμπεδώνει καλύτερα την ύλη. Σημαντικό στοιχείο στη μαθησιακή διαδικασία της ξένης γλώσσας αποτελεί η εναλλαγή. Τα παιδιά βαριούνται εύκολα και χάνουν το ενδιαφέρον τους. Το μάθημα λοιπόν πρέπει να αποτελείται από μικρές ενότητες που να χρησιμοποιούν το παιχνίδι αλλά και οπτικοακουστικά μέσα, ώστε να εξάπτεται η φαντασία τους. Σε αυτή τη φάση μάλιστα καλό είναι το παιδί να εξοικειωθεί με την καθημερινότητα της γλώσσας, να μπει στο κλίμα, να ξεφυλλίζει βιβλία, να ακούει τραγούδια και να μαθαίνει μικρές λέξεις-κλειδιά που του δίνουν τη δυνατότητα της επικοινωνίας. Μεγαλώνοντας, μετά τη Γ’ Δημοτικού, το παιδί μπορεί να μπει «στα πιο βαθιά» ανακαλύπτοντας το μηχανισμό της ξένης γλώσσας. Τώρα τα μαθήματα πρέπει να γίνονται πιο συχνά (3 φορές την εβδομάδα) και να διαρκούν το ίδιο, για να μη χαθεί το στοιχείο του παιχνιδιού. Αν έχετε σχέδια για πτυχία όπως Lower ή Proficiency και βλέπετε ότι το πρόγραμμα του παιδιού σας αντέχει τα ιδιαίτερα μαθήματα (όχι εις βάρος της ξεκούρασης ή της διασκέδασης του), μπορείτε να ξεκινήσετε με 2 ωριαία μαθήματα την εβδομάδα, παράλληλα βέβαια με τα αντίστοιχα σχολικά.
