Ο Θοδωρής Αναγνωστόπουλος, γενετιστής, science engager, κοινωνικός επιχειρηματίας, μας μίλησε για το νέο εγχείρημα όπου η επιστήμη γεφυρώνει πολιτισμικές διαφορές.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1888, τριάντα τρεις εξερευνητές και επιστήμονες συναντήθηκαν στην αμερικανική ιδιωτική λέσχη Cosmos Club, στην Ουάσιγκτον, όπου αποφάσισαν να ιδρύσουν μια κοινότητα «για τον εμπλουτισμό και τη διάδοση των γεωγραφικών γνώσεων» σύμφωνα με τη Wikipedia.
Δύο εβδομάδες αργότερα γεννήθηκε η National Geographic Society, για να ακολουθήσει το ομώνυμο περιοδικό.
Στα 133 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, αυτή η επιστημονική κοινότητα, εξοπλισμένη πλέον με μια πληθώρα μέσων και τεχνολογιών, έχει υποστηρίξει μερικές από τις σπουδαιότερες αποστολές στον κόσμο.
Όπως το έργο της περίφημης πρωτευοντολόγου Τζέιν Γκούντολ, πάνω στη μελέτη και την προστασία των χιμπαντζήδων στην Αφρική.
Ανάμεσα στους σύγχρονους συνεχιστές της είναι πλέον και ένας Έλληνας επιστήμονας, ο Θοδωρής Αναγνωστόπουλος, ο οποίος εντάχθηκε πρόσφατα στους εξερευνητές της National Geographic Society.
National Geographic και Πομάκοι
«Τα κριτήρια για να σε χρίσουν εξερευνητή είναι δύο», εξηγεί σε συνέντευξή του στο womanTOC.
Το πρώτο είναι «το background σου και το έργο που έχεις κάνει έως τώρα».
Το δεύτερο, «το νέο έργο που προτείνεις να κάνεις» – το οποίο, αν η κοινότητα κρίνει ότι υπηρετεί τους στόχους της, μπορεί να υποστηρίξει.
«Τα κριτήρια για να σε χρίσουν εξερευνητή στο National Geographic είναι δύο». Το πρώτο είναι «το background σου και το έργο που έχεις κάνει έως τώρα».
Το δεύτερο, «το νέο έργο που προτείνεις να κάνεις»
Ο Θοδωρής Αναγνωστόπουλος πληροί και τα δύο κριτήρια.
Αφενός, έχει ένα τουλάχιστον εντυπωσιακό βιογραφικό, ως γενετιστής, science engager, κοινωνικός επιχειρηματίας και συνιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού SciCo (Science Communication) που προωθεί την επιστήμη στο ευρύ κοινό με καινοτόμους τρόπους.
Αφετέρου, η νέα ιδέα που πρότεινε με τους συνεργάτες του αξιολογήθηκε πολύ θετικά από τη National Geographic Society.
Κάπως έτσι εκπληρώνεται σήμερα ένα «παιδικό όνειρο, όνειρο ζωής», όπως το αποκαλεί ο ίδιος, να γίνει μέλος μιας κοινότητας «με καταπληκτικούς ανθρώπους, από τους οποίους μόνο γνώση και έμπνευση μπορείς να πάρεις.
Τώρα τους συναναστρέφομαι online, αλλά από του χρόνου ευελπιστώ και από κοντά».
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ
