Γράφει ο Γιώργος Ματζαρίδης
Τα τελευταία χρόνια, όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερες πόλεις αποκτούν μία μεγάλη ποικιλία από αθλητικούς συλλόγους που δραστηριοποιούνται σε πολλά και διαφορετικά αθλήματα. Έτσι πλέον το κάθε παιδί έχει την ευκαιρία, ακόμα και αν μεγαλώνει σε μία επαρχιακή πόλη να έρθει σε επαφή με περισσότερα από ένα αθλήματα, ενώ πιθανόν κατά την εφηβική του ηλικία θα κατασταλάξει σε αυτό που του ταιριάζει περισσότερο. Όμως παρόλα αυτά γονείς, παιδιά και προπονητές πέφτουν σε μία τρομερή παγίδα…
Η αλήθεια είναι πως κατά τα πρώτα στάδια της ζωής του ένα παιδί δεν έχει την δυνατότητα να γνωρίζει ποια αθλήματα υπάρχουν και ποιος αθλητικός σύλλογος ασχολείται με αυτά στην πόλη του, επομένως ο γονέας είναι αυτός που αναλαμβάνει δράση. Έτσι ωθεί το παιδί του σε ένα άθλημα που είτε πιστεύει πως του ταιριάζει, είτε που αρέσει στον ίδιο.
Το παιδί στην συνέχεια και αφού συμμετάσχει στις διάφορες δραστηριότητες του συλλόγου που ασχολείται με το εν λόγω άθλημα, αντιδράει θετικά και μένει ή αρνητικά, με αποτέλεσμα συνήθως να γίνεται μία κουβέντα και μετέπειτα να επιλέγεται από κοινού ένα άλλο άθλημα, καθώς σιγά-σιγά το παιδί μεγαλώνει και πλέον έχοντας κάποια αθλητικά ερεθίσματα από προηγούμενη εμπειρία του είναι σε θέση να έχει και αυτό λόγο.
Αυτή είναι η συνηθέστερη διαδικασία επιλογής αθλήματος κατά την παιδική ηλικία και αυτή που κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ακολουθείται, διότι εάν ο γονιός αποφασίζει με βάση τα δικά του θέλω, τότε η πρόωρη αποχώρηση του παιδιού από τον αθλητισμό είναι σχεδόν βέβαιη.
Η παγίδα όμως στην οποία πέφτουν πολλοί γονείς, πολλά παιδία και πολλοί προπονητές είναι η παγίδα του ενός αθλήματος ή του ενός αγωνίσματος και της μίας θέσης από υπερβολικά μικρή ηλικία με στόχο την πρόωρη εξειδίκευση που αποσκοπεί στην επίτευξη επιδόσεων, δυσανάλογων με την ηλικία του παιδιού, κάτι που θα το κάνει να πρωταγωνιστήσει, παρόλα αυτά οι συνέπειες θα είναι ολέθριες.
Μία αρκετά μονότονη άσκηση, χωρίς πολυπλευρικότητα και ένας αθλητικός βίος χωρίς σύνθετες εμπειρίες με συνηθέστερη κατάληξη την δημιουργία ενός μελλοντικού αθλητή με περιορισμένες δυνατότητες.
Ένα παιδί το οποίο από την ηλικία των 8 παίζει ποδόσφαιρο διατηρώντας την ίδια ακριβώς θέση ή ένα παιδί που από την ηλικία των 10 αυτοαποκαλείται δρομέας μεγάλων αποστάσεων δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με τις κινήσεις και τις απαιτήσεις των άλλων θέσεων και αγωνισμάτων, ώστε να δει που πραγματικά είναι καλό.
Επιπλέον, το παιδί αυτό δεν θα μπορέσει να αναπτύξει τις απαραίτητες ικανότητες για να ανταποκριθεί στις μελλοντικές απαιτήσεις του ίδιου του του αθλήματος. Όσο περισσότερες δεξιότητες αναπτύσσει ένα παιδί σε μικρή ηλικία, τόσο καλύτερος αθλητής μπορεί να γίνει στο μέλλον, ενώ σε αντίθετη περίπτωση δημιουργούμε ένα γίγαντα με γυάλινα πόδια, καθώς η γρήγορη εξειδίκευση θα φέρει κάποια πρώιμα αποτελέσματα, τα οποία όμως θα ξεθωριάσουν πολύ σύντομα.
Επομένως, αυτό που θα πρέπει να πράξει ο γονέας είναι αρχικά να ωθήσει το παιδί του από μικρή ηλικία στον αθλητισμό σε παραπάνω από ένα αθλήματα, ώστε να δει τι του αρέσει και που τα καταφέρνει, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να το παρακινεί με στόχο την πολύπλευρη ενασχόληση με το κάθε άθλημα.
Απόψεις που ενισχύουν την ενασχόληση του παιδιού με ένα συγκεκριμένο αγώνισμα ή μία και μόνο θέση ενός αθλήματος, όταν έχουμε να κάνουμε με παιδία ηλικίας δημοτικού θα πρέπει να αποφεύγοντα.
Επίσης, οι γονείς καλό θα ήταν να κατευνάσουν το αστείρευτο πάθος τους να δουν τα τέκνα τους πρωταθλητές εδώ και τώρα.
Όταν το παιδί πλέον βρεθεί στο γυμνάσιο κρίνεται αναγκαίο να ασχοληθεί με ένα και μόνο άθλημα για να εστιάσει σε αυτό, ώστε να βελτιώσει τι όποιες ικανότητες διαθέτει, πράγμα αναγκαίο για την παραμονή του στον αθλητισμό.
Όμως η πολύπλευρη ενασχόληση με το άθλημα αυτό θα πρέπει να συνεχιστεί, στάση που πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω από την οικογένεια. Στην συνέχεια, κατά την ηλικία των 14-15 επιβάλλεται πλέον ο έφηβος να επικεντρωθεί σε ένα και μόνο τομέα του κάθε αθλήματος, ώστε να γίνει ακόμα καλύτερος και να συνεχίσει έως την αποφοίτησή του από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Κατά την αποφοίτησή του ο έφηβος αθλητής θα πρέπει να αγαπάει τον αθλητισμό και να έχει προπονηθεί και γαλουχηθεί με τρόπο, ώστε θεωρητικά πάντα να μπορεί να ακολουθήσει τον πρωταθλητισμό, η ενασχόληση με τον οποίο βέβαια αποτελεί μια προσωπική απόφαση και λαμβάνεται με βάση τις φιλοδοξίες, τα πιστεύω, τις ψυχικές, τις πνευματικές αλλά και πάνω από όλα τις σωματικές ικανότητες που διαθέτει ο νέος.
