Ισχύς αντλίας θερμότητας
Η θερμαντική ικανότητα μιας αντλίας θερμότητας τύπου αέρος (στον κύκλο θέρμανσης) κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 2-16 kW για οικιακά συστήματα. Η ικανότητα ψύξης (στον κύκλο ψύξης) είναι γενικά περίπου 10-20% μικρότερη από την ικανότητα θέρμανσης.
Για να αντικατοπτρίζεται η διακύμανση της ικανότητας ανάλογα με τις εξωτερικές θερμοκρασίες, οι αντλίες θερμότητας μπορούν να έχουν τρεις κατηγορίες θερμικής ικανότητας. Αυτές βασίζονται σε τυποποιημένες δοκιμές, σε εργαστηριακές συνθήκες.
• Η H1 βαθμολογεί την απόδοση θέρμανσης της μονάδας όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι 7 °C.
• Η H2 βαθμολογεί την απόδοση θέρμανσης σε θερμοκρασία περιβάλλοντος 2 °C.
• Η3 βαθμολογεί την απόδοση θέρμανσης σε θερμοκρασία περιβάλλοντος -7 °C.
Αυτές οι βαθμολογίες σας επιτρέπουν να επιλέξετε την κατάλληλη αντλία θερμότητας για τις κλιματικές και οικιακές απαιτήσεις (δηλαδή τη θερμοκρασία σχεδιασμού και το φορτίο θέρμανσης) σε μεμονωμένες περιπτώσεις.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι διαφημιζόμενες τιμές COP βασίζονται σε εργαστηριακές δοκιμές – στην πράξη, η συνολική απόδοση για τις αντλίες θερμότητας είναι πιθανό να είναι χαμηλότερη. Π.χ. μια αντλία θερμότητας που βαθμολογείται ως COP 2,0-4,5 μπορεί να έχει πραγματική συνολική απόδοση λειτουργίας περίπου COP 1,5-3,0.
Μέγεθος αντλίας θερμότητας
Η σωστή διαστασιολόγηση των αντλιών θερμότητας είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της αποδοτικότητάς τους.
Εάν η αντλία θερμότητας είναι πολύ μεγάλη για τον χώρο που απαιτεί θέρμανση (ή ψύξη):
• Τα συστήματα σταθερής ταχύτητας θα ενεργοποιούνται και θα απενεργοποιούνται επανειλημμένα (καθώς η θερμοκρασία-στόχος θα επιτυγχάνεται πολύ γρήγορα), γεγονός που είναι αναποτελεσματικό και μειώνει το προσδόκιμο ζωής της μονάδας
• Τα συστήματα με αγωγούς θα έχουν υψηλότερη πίεση από την απαραίτητη, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει διαρροή στους αγωγούς.
Εάν η αντλία θερμότητας είναι πολύ μικρή, η μονάδα θα λειτουργεί συνεχώς καθώς προσπαθεί να φτάσει στο σημείο ρύθμισης, γεγονός που μειώνει την εξωτερική θερμοκρασία του πηνίου και προκαλεί τακτική απόψυξη.
Μια γενική σύσταση είναι να αποφεύγεται η χρήση ακραίων ετήσιων θερμοκρασιών κατά την επιλογή των συνθηκών σχεδιασμού περιβάλλοντος και επίσης να αποφεύγεται η υπερβολή των σημείων ρύθμισης για την εσωτερική θέρμανση και ψύξη.
Οι υπολογισμοί διαστασιολόγησης της αντλίας θερμότητας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη:
• την περιοχή, τη θέση και τον προσανατολισμό του κτιρίου
• ειδικές τοπικές συνθήκες
• προσανατολισμός των παραθύρων
• εποχιακές υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος
• επίπεδα μόνωσης
• αριθμός και τύποι ενοίκων και επίπεδα δραστηριότητάς τους
• ηλιακά οφέλη
Ένας πρόχειρος κανόνας για τον προσδιορισμό των απαιτήσεων θέρμανσης για τα δωμάτια είναι για:
• Παλαιότερα μη μονωμένα σπίτια – χρησιμοποιήστε 65 W/m3 όγκου δωματίου
• Νεότερα καλά μονωμένα σπίτια – 50-55 W/m3 όγκου δωματίου.
Τα συστήματα αντλιών θερμότητας με αγωγούς απαιτούν προσεκτικό σχεδιασμό. Μπορεί να έχουν απώλειες ενέργειας θέρμανσης άνω του 30% εάν οι αγωγοί είναι υπερβολικά μεγάλοι ή/και έχουν πολλές στροφές ή διέρχονται από μη μονωμένους χώρους, όπως σοφίτες. Η πλειονότητα των συστημάτων αντλιών θερμότητας δεν περιλαμβάνει σύστημα παροχής φρέσκου αέρα – ανακυκλώνουν μόνο τον αέρα του χώρου. Πρέπει να διαχειρίζεστε τις απαιτήσεις εξαερισμού με άλλα μέσα.
