Γράφει ο Γιώργος Ματζαρίδης
Ο στίβος όπως και κάθε άλλο άθλημα έχει ένα πρωτάθλημα, μία διοργάνωση που αποτελεί σημείο αναφοράς για το άθλημα και κάθε χρόνο όλοι οι αθλητές της χώρας έχουν την ευκαιρία να συγκεντρωθούν με στόχο όχι μόνο την διεκδίκηση της πρωτιάς, αλλά και με στόχο την επαφή με παλιούς τους γνώριμους και την επιδίωξη της συλλογής εμπειριών. Μία τέτοια διοργάνωση όταν μιλάμε για τον κλασικό αθλητισμό είναι αναμφισβήτητα το πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανεξάρτητα από την ηλικιακή κατηγορία για την οποία γίνεται έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Διεξάγεται σε δύο ημέρες, που συνήθως είναι το Σάββατο και η Κυριακή. Παρόλα αυτά, η γιορτή αυτή του στίβου αρχίζει από την Παρασκευή το απόγευμα με τους αθλητές των σωματείων όλης της επικράτειας να κατακλύζουν το στάδιο, ώστε να ελέγξουν την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, να αξιολογήσουν την σωματική τους κατάσταση και να συναντήσουν φίλους και γνωστούς από όλη την χώρα. Το κλίμα που επικρατεί είναι εξαιρετικό, ενώ όποιος το έχει ζήσει αντιλαμβάνεται αμέσως τον λόγο για τον οποίο η συνάντηση αυτή αποτελεί κορυφαίο στιγμιότυπο της διοργάνωσης.
Τις δύο επόμενες ημέρες λαμβάνουν χώρα όλα τα αγωνίσματα μέσα σε μία εκπληκτική ατμόσφαιρα, όπου κυριαρχούν οι επευφημίες, τα χειροκροτήματα και η θετική ενέργεια. Τα συναισθήματα είναι ιδιαίτερα έντονα, καθώς όλοι οι κόποι της χρόνιας ανταμείβονται ή “χάνονται” αυτές τις δύο ημέρες, έτσι χαρά, θλίψη, οργή και απογοήτευση αναπόφευκτα συνυπάρχουν. Οι επιδόσεις που σημειώνονται πάντα αξιοσημείωτες, ενώ πολλές εξ αυτών αποτελούν εισιτήριο για μία μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Επιπλέον οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των αθλητών είναι κάτι το μοναδικό, σπάνια θα αντικρίσει κανείς μία τέτοια κατάσταση σε άλλα αθλητικά γεγονότα. Ο ανταγωνισμός ξεκινάει από την στιγμή που θα ακουστεί το πιστόλι και τελειώνει με το πάγωμα του χρονομέτρου, από εκεί και πέρα όλοι οι αθλητές και οι προπονητές διακατέχονται από μια εξαιρετικά φιλική διάθεση. Ακόμα και ανάμεσα στις προσπάθειες στα αγωνίσματα των αλμάτων και των ρίψεων, θα διαπιστώσει κανείς πως αντίπαλοι αθλητές εμψυχώνουν και διορθώνουν τους “ανταγωνιστές” τους και αυτό όχι γιατί δεν νοιάζονται για την νίκη, αλλά διότι θέλουν να κερδίσει ο καλύτερος ακόμα και αν αυτός δεν είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Ένα εξίσου ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του πανελληνίου πρωταθλήματος είναι ότι παρακολουθείται από ορισμένους ανθρώπους όπως προπονητές, πρώην και νυν πρωταθλητές οι οποίοι με την παρουσία τους τιμούν την εκάστοτε διοργάνωση και φυσικά δίνουν ένα επιπλέον κίνητρο στα παιδιά να αγωνιστούν, γνωρίζοντας πως τους παρακολουθούν άνθρωποι που έχουν διαμορφώσει την ιστορία του αθλήματος, ενώ τους δίνεται και η ευκαιρία να συνομιλήσουν μαζί τους.
Κλείνοντας το πανελλήνιο πρωτάθλημα, η γιορτή του κλασικού αθλητισμού είναι κάτι στο όποιο αξίζει κανείς έστω για μία φορά να παρευρεθεί σαν θεατής, εάν φυσικά υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξει κανείς ως αθλητής, η εμπειρία του θα είναι εντονότερη και ποιοτικότερη.
