Τρίτη, 12 Μαρτίου, 2024

H Πασχαλία Τραυλού στο XanthiNea.gr για την «ιέρεια με το τατουάζ»

Κοινοποίηση

H Πασχαλία Τραυλού στο XanthiNea.gr για την «ιέρεια με το τατουάζ»

Για το νέο της βιβλίο «Η ιέρεια με το τατουάζ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα μίλησε στο XanthiNea.gr η καταξιωμένη συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού, η οποία εξηγεί πως εμπνεύστηκε το νέο της δημιούργημα. 

Ακολουθεί η συνέντευξη στο XanthiNea.gr

Πώς εμπνευστήκατε το βιβλίο Η ιέρεια με το τατουάζ;

Τρία υπήρξαν τα εναύσματα: Πρώτο, ο μύθος των Αμαζόνων, που εντέλει δεν είναι και τόσο μύθος, αφού η αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε πως υπήρχαν όντως γυναίκες πολεμίστριες στην αρχαία Σκυθία, δηλαδή στην ευρασιατική λεκάνη που φτάνει ως το Καζακστάν και τα Αλτάια όρη. Δεύτερο, ο μύθος της Ιφιγένειας, της κόρης του Ατρείδη Αγαμέμνονα, σύμφωνα με τον οποίο η Άρτεμις τη μεταμορφώνει σε ελάφι και τη μεταφέρει στην Ταυρίδα, για να την κάνει ιέρεια στον ναό της. Σημειωτέον ότι η Ταυρίδα ήταν πόλη σκυθική και παρακείμενη της Θεμίσκυρας, της διάσημης πόλης των Αμαζόνων, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές. Τρίτο, μια ταριχευμένη και άψογα διατηρημένη γυναίκα που βρέθηκε στο υψίπεδο του Ουκόκ, θαμμένη με τιμές ιέρειας και πολεμίστριας, της οποίας το σώμα ήταν σκεπασμένο με τατουάζ με κύριο σύμβολο το ελάφι. 

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που είναι βασισμένο στις Αμαζόνες και συνδυάζει ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλασία. Η συγγραφή ενός τέτοιου βιβλίου προαπαιτεί συνεπώς ενδελεχή μελέτη και έρευνα. Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να κάνετε όλη αυτή την έρευνα και θα λέγατε πως είναι προσωπική η ανάγκη που σας οδηγεί στη συγγραφή τέτοιων βιβλίων; 

Όσο εμπλέκομαι περισσότερο στη δημιουργία του μυθιστορήματος, έχω ολοένα περισσότερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Δεν μου αρκεί να ανακυκλώνω τις θεματικές που μας έχουν απασχολήσει στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια και αναζητώ καινούρια εναύσματα. Με αυτό τον τρόπο ούτε εγώ βαριέμαι ούτε οι αναγνώστες μου. Ως εκ τούτου, για το συγκεκριμένο βιβλίο συνέλεγα βιβλιογραφία και εν γένει πληροφορίες επί ενάμιση χρόνο, καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής του προηγούμενου βιβλίου μου. Κομβικό δε δεδομένο στην έρευνά μου ήταν η μελέτη της ανθρωποαρχαιολόγου Άντριαν Μάγιορ που περιήλθε στα χέρια μου.  

Το βιβλίο εκθέτει ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν πως οι Αμαζόνες δεν ήταν μύθος αλλά υπήρξαν. Μελετώντας τα χαρακτηριστικά τους, πιστεύετε ότι υπάρχουν «σύγχρονες Αμαζόνες» που ζουν στην κοινωνία μας σήμερα; 

Η λέξη «Αμαζόνα» σηματοδοτεί συγκεκριμένη φυλή γυναικών πολεμιστριών. Ο όρος έχει αποκτήσει με την πάροδο του χρόνου μια ευρύτητα και εσωκλείει εν γένει τις γυναίκες μαχήτριες είτε κυριολεκτικά, δηλαδή αφορά τις γυναίκες που πολεμούν στο πεδίο της μάχης, είτε μεταφορικά, δηλαδή αφορά όλες εκείνες που αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση, την αυτοεκτίμηση και την εξέλιξή τους ανεξάρτητα (και όχι κόντρα) από το άλλο φύλο. Υπό αυτό το πρίσμα, εννοείται πως υπάρχουν Αμαζόνες. Κυκλοφορούν γύρω μας, αγωνίζονται και περήφανα αποδεικνύουν πόσο ανεξάρτητο και πολύτιμο είναι το φύλο μας. 

Θα έλεγε κάνεις πως μέσα στις σελίδες του νέου σας βιβλίου ξετυλίγονται γοητευτικοί «θρύλοι» και παρουσιάζετε [ειδικά στο δεύτερο μέρος του έργου σας] μία μυθοπλασία γεμάτη εκπλήξεις. Διαβάζοντάς το ο αναγνώστης μπορεί να ταξιδέψει και να ξεφύγει λίγο από την πραγματικότητα που ζούμε. Ήταν αυτός ο σκοπός σας όταν το γράφατε; Τι σκέφτεστε κάθε φορά που δημιουργείτε ένα βιβλίο, πού αποσκοπεί το συγγραφικό σας έργο; 

Πραγματικά αποκαλύψατε τα κίνητρά μου. Η καθημερινότητα των δύο τελευταίων ετών με το πρόβλημα της πανδημίας, την ενεργειακή κρίση, τις ανατιμήσεις των αγαθών λόγω της ρωσοουκρανικής συμπλοκής είναι ιδιαίτερα πνιγηρή και απογοητευτική. Αν προσθέσω σε αυτή την επιφυλακτικότητα που επικρατεί για ταξίδια και τον περιορισμό της ψυχαγωγίας, αφού δεν λειτουργούσαν τα θέατρα, καταλαβαίνουμε ότι η ψυχή δεν είχε περιθώρια εκτόνωσης. Έτσι, στην περίπτωσή μου, ανέλαβε αυτό το μυθιστόρημα να μου δώσει μια διέξοδο σε ένα σκηνικό βγαλμένο στην κυριολεξία από παραμύθι και να μου προσφέρει μια απόδραση που ευελπιστώ να απολαύσουν και οι αναγνώστες μου, έστω κι αν αγγίζω καίρια και διαχρονικά ζητήματα όπως τη μάχη των δύο φύλων, τον ρόλο της βίας στη διατήρηση ή στην κατάκτηση της εξουσίας, τη μητρότητα στη σκοτεινή και φωτεινή εκδοχή της, τον έρωτα ιδωμένο μέσα από μια διάσταση ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού. Γιατί, κάθε φορά που δημιουργώ ένα έργο, για μένα έχει μεγάλη σημασία το σκηνικό, η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία καλούνται να δράσουν οι ήρωές μου. Και από αυτό ξεκινάω πάντα. 

Έχετε μία μεγάλη «προϋπηρεσία» στον χώρο του βιβλίου και ένα από τα χαρακτηριστικά που σας διακρίνουν είναι η μοναδική θεματολογία που επιλέγετε κάθε φορά. Το βιβλίο σας Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ επανήλθε έντονα στην επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες, καθώς θεωρήθηκε από αρκετούς ως προφητικό. Ποια ήταν τα σχόλια που εισπράξατε εσείς από τους αναγνώστες σας; 

Οι αναγνώστες μου, όπως ήταν αναμενόμενο, εξεπλάγησαν με αυτό που συνέβη. Μάλιστα κάποιοι μου ανέφεραν πως η Αιμιλία Στρατάκη, η ηρωίδα μου, της οποίας η ειδεχθής πράξη αναλύεται και ερμηνεύεται στο βιβλίο, τους φάνηκε πολύ πιο συμπαθής από τη φερόμενη ως δολοφόνο των παιδιών της Ρούλα Πισπιρίγκου και τα αίτια της πράξης της ήταν πιο βαθιά και λιγότερο ρηχά από αυτά που διαφαίνεται ότι υποκίνησαν τη Μήδεια της επικαιρότητας. 

Πιστεύετε ότι το βιβλίο θα αντέξει ή βλέπετε με όλη αυτή τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη να «σβήνει» σύντομα;  

Το βιβλίο είναι τρόπος έκφρασης, είναι ερέθισμα και τροφή για σκέψη και ταυτόχρονα απόλαυση. Κάποιοι έχουν εξάρτηση από το βιβλίο. Ως εκ τούτου, ανήκω στους πιο αισιόδοξους, που πιστεύουν πως το βιβλίο ίσως να αλλάξει μορφή αλλά δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Γιατί το βιβλίο είναι αυτό που περιέχει και όχι η μορφή που το διέπει κάθε φορά. Είτε είναι ακουστικό είτε ηλεκτρονικό είτε χάρτινο, θα καλύπτει την ίδια ανάγκη. Όμως θεωρώ ότι στην Ελλάδα πρέπει να καλλιεργηθεί περισσότερο η φιλαναγνωσία, η οποία δεν έχει να κάνει με τη μορφή του βιβλίου αλλά με την παιδεία και την καλλιέργεια. 

H Πασχαλία Τραυλού στο XanthiNea.gr για την «ιέρεια με το τατουάζ»

Λίγα λόγια για το βιβλίο: 

H Πασχαλία Τραυλού επιστρέφει με ένα βιβλίο για μια εποχή όπου τα όρια ήταν ρευστά ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον θρύλο, στην ιστορία και στον μύθο, στους ανθρώπους και στους θεούς.

Οπισθόφυλλο 

…Λαγοκοιμήθηκε, και ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο της νόμιζε πως ξεπρόβαλε στο δωμάτιο η παράξενη ελαφίνα που είδαν στον δρόμο τους. Ένας άγριος άνεμος ανάδευε ξανά το τρίχωμά της, παρότι ο χώρος ήταν κλειστός σαν κονσέρβα. Κοιτάζονταν ακίνητες. Το χρώμα των ματιών του ζώου είχε την κοβαλτένια απόχρωση των δικών της ματιών. Όταν όμως η Αίθρα έκανε να το χαϊδέψει, εκείνο αποτραβήχτηκε και πήρε τη μορφή μιας γυναίκας με παράξενα, έγχρωμα τατουάζ. Η φιγούρα ενός ελαφιού ξεχώριζε ανάμεσά τους…

Έπειτα από τον θάνατο του γιου της, η αρχαιολόγος και συγγραφέας Αίθρα Μπάξερ βυθίζεται στο ποτό και την κατάθλιψη. Όταν όμως της γίνεται η πρόταση από την ανθρωποαρχαιολόγο Άντριαν Μάγιορ να συμμετέχει σε μια αρχαιολογική αποστολή στα Αλτάια όρη προκειμένου να αποδειχτεί πως οι Αμαζόνες ήταν πρόσωπα υπαρκτά, αποφασίζει να ενδώσει.

Μια κόκκινη κλωστή, ο πίνακας Πληγωμένο ελάφι της Φρίντα Κάλο, το νερό απ’ την πηγή των ελαφιών και το βοτάνι του θανάτου, μαζί με μια πλειάδα ηρώων που αλληλεπιδρούν σε παρόν και παρελθόν με διπλές ταυτότητες, δημιουργούν έναν ισχυρό ιστό μυστηρίου, προσφέροντας ένα απίστευτο ταξίδι στον χρόνο.

Ένα βιβλίο για μια εποχή όπου τα όρια ήταν ρευστά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον θρύλο, την ιστορία και τον μύθο, τους ανθρώπους και τους θεούς.

Η EΜΠΝΕΥΣΗ

«Ο λόγος που οι άνθρωποι έπρεπε να επινοήσουμε ή να φανταστούμε ήρωες και θεούς είναι ο φόβος. Ο φόβος της ζωής και ο φόβος του θανάτου». 

Φρίντα Κάλο, 1907-1954 Μεξικάνα ζωγράφος

«Είναι άραγε ο άνθρωπος ένα λάθος του Θεού ή ο Θεός ένα λάθος του ανθρώπου;»

Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε, 1844-1900 Γερμανός φιλόσοφος και ποιητής

«Κάποιες μέρες ο Θεός μοιάζει τόσο μακρινός, που φαίνεται σαν να μην υπάρχει».

Σιμόν ντε Μποβουάρ, 1908-1986 Γαλλίδα συγγραφέας και φιλόσοφος

H Πασχαλία Τραυλού στο XanthiNea.gr για την «ιέρεια με το τατουάζ»

Συγγραφέας

Η Πασχαλία Τραυλού γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας και από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό λόγο. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου, ενώ την ίδια περίοδο δημοσίευσε τα πρώτα της διηγήματα σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου με τίτλο «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της πληροφορίας», καθώς και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας με τίτλο «Στρατηγική και πολιτική εθνικής ασφάλειας». Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ασχολείται με την παρουσίαση και κριτική βιβλίων στο diavasame.gr.

Τα έργα της Με μπαλαντέρ τη μοναξιά, Ήθελα μόνο ένα αντίο, Η ματζίκα της αγάπης, Κλειδωμένο συρτάρι, Φτερά από μετάξι, Έστω μία φορά, Η γυναίκα του φάρου, Οι εραστές της γραφής και Γυάλινος χρόνος κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Έχει βραβευτεί για τη λογοτεχνική της παρουσία από τον σύλλογο γυναικών «Εξάλειπτρον» το 2016, ενώ το βιβλίο της Φτερά από μετάξι ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών το 2008.

Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία της Φιλί στα μάτια, Το άγαλμα στη σοφίτα, μια πλήρως αναθεωρημένη έκδοση του μυθιστορήματος Τα ρόδα της σιωπής, η τριλογία της Στάχτης, (Θεοί από στάχτη, Άνθρωποι από στάχτη και Άγγελοι από στάχτη), H γιατρίνα, Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο και Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ.

Ακολουθήστε το XanthiNea.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα της Ξάνθης και όλες τις ειδήσεις. 

Το XanthiNea.gr είναι ανεξάρτητο ιστολόγιο και μπορείτε να στηρίξετε το έργο μας κάνοντας
μία δωρεά [εφάπαξ] ή επιλέγοντας μηνιαία συνδρομή με το ποσό που εσείς επιθυμείτε!
Η στήριξή σας είναι πολύτιμη!



ΤΑ ΝΕΑ του xanthinea.gr στο Google News ΤΑ ΝΕΑ του xanthinea.gr στο Google News

Διαβάστε Επίσης

Σχετικά αρθρα