Για το νέο της βιβλίο, «το Λουλούδι της Θάλασσας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος μίλησε στο XanthiNea.gr και τον Γιώργο Μαυρίδη, η Νάγια Δαλακούρα.
Μάλιστα, η γνωστή συγγραφέας θα παρουσιάσει το βιβλίο της στην Ξάνθη, την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, στο Βιβλιοπωλείο ΔΥΟ επί της οδού Ελ. Βενιζέλου 29, στις 7 το απόγευμα.
Ακολουθεί η συνέντευξη με τη Νάγια Δαλακούρα:
Πώς προέκυψε η ιδέα για το νέο σας μυθιστόρημα; Γιατί επιλέξατε να αφηγηθείτε αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία;
Το Βορειοδυτικό Πέρασμα αποτελεί τη διαδρομή που συνδέει τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό μέσω του Αρκτικού Ωκεανού. Πρόκειται για έναν πλωτό δρόμο κατά μήκος της βόρειας ακτής της Βόρειας Αμερικής, τον οποίο για αιώνες οι Ευρωπαίοι εξερευνητές αναζητούσαν διακαώς ως μια πιθανή εμπορική οδό προς την Ασία. Η αναζήτηση του περάσματος υπήρξε μία από τις πιο δύσκολες προκλήσεις στην παγκόσμια ναυτική ιστορία. Το 1845, ο Βρετανός εξερευνητής και ναύαρχος σερ Τζον Φράνκλιν, με την απόλυτη υποστήριξη του βασιλικού ναυαρχείου ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία για την εύρεση του Βορειοδυτικού Περάσματος. Η τελευταία φορά που είδαν άνθρωποι τα 129 μέλη του πληρώματός του και τα δύο πλοία της αποστολής, το Erebus (Έρεβος) και Terror (Τρόμος), ήταν κάποιοι φαλαινοθήρες τον Ιούλιο του 1845 κοντά στη νήσο Μπάφιν του Καναδά. Η εξαφάνιση του στόλου του Φράνκλιν υπήρξε μεγάλο πλήγμα στο ηθικό του Βρετανικού Ναυαρχείου και οργανώθηκαν δεκάδες αποστολές διάσωσης στην Αρκτική. Μύθοι και θρύλοι πλημμυρίζουν έκτοτε τις αφηγήσεις των ναυτικών όλου του κόσμου.
Το έναυσμα για την ενασχόλησή μου με τον θρύλο αυτό ήρθε το έτος 2014 όταν άκουσα στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για την ανεύρεση του πρώτου ναυαγίου του στόλου του Φράνκλιν. «Με μεγάλη ικανοποίηση», ανήγγειλε ο Καναδός Πρωθυπουργός, «σας ανακοινώνω ότι η φετινή αποστολή στο Πέρασμα της Βικτώρια έλυσε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Καναδά, με την ανακάλυψη του ενός εκ των δύο πλοίων της αποστολής του Φράνκλιν, που χάθηκαν το 1846. Παρόλο που δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για το Erebus ή για το Terror, είμαστε σίγουροι για την αυθεντικότητά του…». Δύο χρόνια αργότερα, το 2016, έπεσα πάλι στην αναγγελία της ανεύρεσης του δεύτερου πλοίου του ίδιου στόλου, σε βάθος 24 μέτρων νότια της νήσου Prince Charles στον Βόρειο Πόλο, το οποίο ταυτίστηκε από το Αρκτικό Ίδρυμα Ερευνών με το Terror. Εκείνη τη στιγμή αυτόματα τρύπωσε στο μυαλό η ιδέα να γράψω για κάποιον εξερευνητή του 19ου αιώνα, μιας εποχής την οποία αγαπώ περισσότερο από όλες τις άλλες για όλα τα θαυμαστά που έχουν συντελεστεί κατά τη διάρκειά της.
Η ανάγκη για «ελευθερία» διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις ζωές των πρωταγωνιστών στο «Λουλούδι της Θάλασσας». Βιώσαμε με την πανδημία μία στέρηση ελευθερίας και έναν εγκλεισμό. Αυτό πως λειτούργησε στη δική σας περίπτωση; Βρήκατε καταφύγιο στη συγγραφή ή ήταν μία περίοδος «νεκρή»;
Η αλήθεια είναι πως η συγγραφή είναι πάντα καταφύγιο για έναν συγγραφέα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν γύρω του. Για μένα, η περίοδος της πανδημίας και του εγκλεισμού στο σπίτι υπήρξε ένα διάστημα γαλήνης, ποικίλων αναγνώσεων, συγκέντρωσης, ανάπτυξης της φαντασίας και σαφώς με πολύ ελεύθερο χρόνο για συγγραφή, καθώς ο χρόνος είναι πάντα αυτό που μου λείπει περισσότερο…
Αφιερώνετε στο βιβλίο σας στις «εξερευνήτριες και τις ονειροπόλες». Νιώθετε πως οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής έχουν «πληγώσει» τα όνειρα; Μήπως ο κόσμος έπαψε να ταξιδεύει με το νου, να ονειρεύεται και όλα αυτά τα έχει καλύψει μία αγχωτική καθημερινότητα;
Συναντώ διαρκώς γύρω μου ανθρώπους που δεν έχουν όνειρα και αυτό είναι κάτι που με θλίβει. Για μένα, το να ονειρεύεσαι είναι κινητήρια δύναμη. Είναι ο λόγος που με βοηθάει να γράφω. Ονειρεύομαι αδιάκοπα, όποιες συνθήκες κι αν βιώνω. Μοιράζομαι συχνά τα όνειρα για πράγματα που θέλω να πετύχω. Όλα μου τα κείμενα είναι βασισμένα σε όνειρα και σε καταστάσεις που θέλω να ζήσω. Ένα βιβλίο, λοιπόν, εμπνευσμένο εξολοκλήρου από όνειρα δεν θα μπορούσα παρά να το αφιερώσω σε εκείνες που ονειρεύονται…
Μίας και το βιβλίο σας πραγματεύεται το «ταξίδι», αν κοιτάξετε τη δική σας πυξίδα προς τα που δείχνει αυτή τη στιγμή;
Αν και η φυσική βάση μου είναι η Κομοτηνή, η πυξίδα μου περιστρέφεται καθημερινά σε διαφορετικούς προορισμούς, πολύ μακρινούς και άπιαστους τις περισσότερες φορές. Είναι πάντα αυτοί οι προορισμοί που τροφοδοτούν τις ιδέες για τις γραφές μου.
Ασχολείστε ενεργά με τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Ποια ανάγκη πυροδότησε την πένα σας; Πιστεύετε ότι το βιβλίο μπορεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία καταγράφει άλματα ή πρέπει να μεταμορφωθεί και αυτό σε κάτι άλλο;
Είχα μέσα μου για πολλά χρόνια ένα τεράστιο απόθεμα από ιστορίες που ήθελα να πω, ωστόσο άρχισα να γράφω όταν πλέον ένιωσα την αυτοπεποίθηση ότι μπορούσα να το κάνω. Το βιβλίο σαφώς και θα επιβιώσει, το έχει αποδείξει η ιστορία του άλλωστε, και, κατά τη γνώμη μου, η τεχνολογία θα σταθεί στην ανάπτυξή του αρωγός και όχι πολέμιος.
Ακολουθήστε το xanthinea.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλα τα τελευταία Νέα της Ξάνθης, καθώς και Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Xanthinea.gr
