Της Δανάης Καραμεσίνη-Σπινθάκη Δικηγόρος Αθηνών – Για το “ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ”
«Πάρε με όταν φτάσεις», μια φράση που λένε οι περισσότεροι γονείς και παππούδες στα παιδιά και στα εγγόνια τους όταν φεύγουν από το σπίτι.
Μια φράση που είπαν οι περισσότεροι γονείς στα παιδιά τους το απόγευμα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν τους άφηναν στον Σταθμό Λαρίσης ή σε κάποιον άλλο ενδιάμεσο σταθμό, για να πάνε στη Θεσσαλονίκη στον τόπο των σπουδών τους ή όταν μίλησαν στο τηλέφωνο επειδή καθυστερούσε να φτάσει το τρένο και περίμεναν την κλήση τους, για να μεταβούν στο σταθμό της Θεσσαλονίκης και να τους παραλάβουν.
Μια κλήση, όμως, που δεν έγινε ΠΟΤΕ γιατί το νήμα της ζωής τους κόπηκε ξαφνικά τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, όταν η αμαξοστοιχία, στην οποία επέβαιναν, συγκρούστηκε με μια εμπορική, με αποτέλεσμα να στοιχίσει τη ζωή σε 57 ανθρώπους και να τραυματίσει σωματικά και ψυχικά δεκάδες επιβάτες.
Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν φοιτητές, οι οποίοι επέστρεφαν από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, στη Θεσσαλονίκη, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Φοιτητές, οι οποίοι δεν επέλεξαν το εξωτερικό για τις σπουδές τους, αλλά αγωνίστηκαν για να σπουδάσουν στη χώρα μας και να διαπρέψουν επαγγελματικά.
Εκτός από φοιτητές, ήταν και νέοι άνθρωποι-ζευγάρια, οι οποίοι ονειρεύονταν τη δημιουργία της οικογένειας, ενώ πολλοί απ’ αυτούς ετοιμάζονταν να παντρευτούν.
Αλλά και οικογένειες, γονείς με παιδιά, που χάθηκαν στη μοιραία αυτή διαδρομή.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, κάποιοι στέρησαν τα όνειρά τους.
Ναι, κάποιοι, δεν φταίει μόνο ένας, ο σταθμάρχης, ο οποίος δεν γύρισε το κλειδί, είναι περισσότεροι οι υπεύθυνοι, οι οποίοι δεν θα κατηγορηθούν ΠΟΤΕ ή τουλάχιστον δεν θα κατηγορηθούν ΟΛΟΙ.
Το τρένο θεωρούνταν από πολλούς το ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς.
Πόσοι γονείς δεν έλεγαν στα παιδιά τους: «Μην πας με το αυτοκίνητο ή το αεροπλάνο, πήγαινε με το τρένο.»; Και πόσοι τους το είπαν εκείνη τη μοιραία μέρα και πόσες τύψεις μπορεί να έχουν;
Κι όμως στη σημερινή εποχή, στη ψηφιακή, που όλα λειτουργούν ηλεκτρονικά, είναι δυνατόν να μη γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται το τρένο και η ζωή τόσων επιβατών να κρέμεται από έναν άνθρωπο;
Ακόμα όμως και στον αποχαιρετισμό αυτών των ανθρώπων, η Ελληνική Κοινωνία ήταν αμείλικτη. Ενώ οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η επαφή με το θύμα συμβάλει στη συνειδητοποίηση του θλιβερού αυτού γεγονότος και στην πιο ομαλή μετάβαση στην πραγματικότητα, οι περισσότερες κηδείες έγιναν, κατ’ εντολή κάποιων, με σφραγισμένα φέρετρα στερώντας από τις οικογένειες την τελευταία εικόνα, το τελευταίο φιλί.
Εκτός από τους ανθρώπους που πέθαναν, είναι και οι τραυματίες.
Οι άνθρωποι που τραυματίστηκαν, και μπορεί τα σημάδια του σώματος να θεραπευτούν γρήγορα, τα σημάδια της ψυχής όμως, οι εικόνες που αντίκρισαν αυτοί οι άνθρωποι θα χαθούν ΠΟΤΕ;
ΠΟΤΕ, οι άνθρωποι αυτοί πάντα θα θυμούνται ΠΑΝΤΑ τις τραγικές εικόνες που αντίκρισαν και τα τραγικά γεγονότα που βίωσαν κατά την στιγμή της σύγκρουσης και στην προσπάθειά τους να διασωθούν.
Το τραγικό αυτό γεγονός θα μείνει πάντα χαραγμένο στις ψυχές όλων μας, όμως για τους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων θα μείνει πάντα χαραγμένο ένα ΓΙΑΤΙ.
ΓΙΑΤΙ ενώ δίνονται εκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις και έργα, δεν φρόντισε η κυβέρνηση να διαθέσει ένα ποσό, για την ομαλή λειτουργία και την ασφάλεια των τρένων;
ΓΙΑΤΙ χάθηκαν τόσο άδικα οι άνθρωποι τους;
ΓΙΑΤΙ στέρησαν από τόσους νέους ανθρώπους την πραγματοποίηση των ονείρων τους;
Στα δεκάδες ΓΙΑΤΙ όμως δεν θα υπάρξουν απαντήσεις δυστυχώς…
Εμείς ως πολίτες, καλούμαστε να σεβαστούμε την μνήμη αυτών των ανθρώπων και να μην επιτρέψουμε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ να φύγουν τόσο άδικα άνθρωποι για λάθη και παραλείψεις άλλων.
Οφείλουμε να συμβάλουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα εγγόνια μας και να τους επιτρέψουμε να μας καλέσουν, όταν θα φτάσουν στον τόπο προορισμού τους.
Ακολουθήστε το xanthinea.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλα τα τελευταία Νέα της Ξάνθης, καθώς και Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Xanthinea.gr
