Της ξιπασιάς το ανάγνωσμα και ο επαρχιωτικός κομπλεξισμός σίγουρα δεν βοηθάνε έναν τοπο να στάθει στα πόδια του οικονομικά και κοινωνικά.
Nα ενημερώσουμε τους διάφορους λοιπόν ότι ναι ο νομός Ξάνθης δεν στηρίζει την οικονομική του ύπαρξη στον τουρισμό αλλά στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Υπάρχουν εργοστάσια, όχι η αλήθεια είναι η αλλοτινή πληθώρα των μικρομεσαιων βιοτεχνιών, ουτε τα μεγάλα συνεταιριστικά, αλλά υπάρχουν εργοστάσια εξαγωγικά κάποια, μικροβιοτεχνίες κτλ Οποιος δεν τα βλέπει μάλλον ζει σε άλλο τόπο ή φαντάζεται ότι η οικονομική δραστηριότητα της Ξάνθης είναι ο μπιζ μπιζε μικρόκοσμος του.
Ο νομός ήταν αγροτικός και η πόλη εργατούπολη απο παλιά. Αυτός ειναι ο χαρακτήρας του τόπου μας …Οι υπηρεσίες υπάρχουν και καλά κάνουν και υπάρχουν. Ο τουρισμός για ένα μέρος σαν την Ξάνθη μπορεί να λειτουργήσει συνεπικουρικά και οπωσδήποτε συνδεδεμένος με τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα….Αλλά όλα αυτά θέλουν σαφεστατα σχεδιασμό με βάση τα υπαρκτά πλεονεκτήματα οχι αυτά που φαντάζεται ο καθένας Θέλει κάτι άλλο το οποίο ελάχιστοι τελικά τολμούν να θίξουν : διεκδικήση απο το κέντρικο κράτος (πως θα υπάρξει τουρισμός με ένα υποβαθμισμενο νοσοκομείο για πχ) θελει καλό τερμπιε..και όχι σπατάλη χρημάτων μεταξύ ημετέρων και φανφαρικές μεγαλοστομίες με χιπστερικό χοροπηδηχτό….και θέλει και συνεργασία ευρύτερη με όλη την περιφέρεια. Είναι δυνατόν για παράδειγμα οι πτήσεις Αθήνας -Χρύσουπολης να είναι λίγες; Είναι δυνατόν να μην μπορούν να συννεοηθούν οι αρμόδιοι τριων νομών ( Ξάνθης, Καβάλας, Δράμας) για τακτικά δρομολόγια απο και προς το αεροδρόμιο αυτό χωρις ανόητους τοπικιστικούς ανταγωνισμούς; Η ισχύς εν τη ενώσει…έτσι πήγαινε έται πάει…το γράμμα.
Θυμίζω ποιο ήταν το μέταλλο των ανθρώπων της περιοχής μας..οταν το 1947 παρακαλώ ιδρύεται η ΣΕΚΕ (η Συνεταιριστική ΄ενωση καπνοπαραγωγών Ελλάδος). Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η χρονολογία της απόφασης ίδρυσης της ΣΕΚΕ; Εν μέσω εμφυλίου πολέμου, κι ενω έχει λεηλατηθεί η χώρα και η περιοχή μας: οικονομία, ανθρώπινο δυναμικό (ντουρντουβάκια, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, απώλεια των Ελληνων Εβραίων που δουλεύαν στον καπνό) έχουν καταρρεύσει οι υποδομές…οι άνθρωποι της εργασίας φτιάχνουν συνεταιρισμό και δηλώνουν επίμονα ότι επιθυμούν να παραμείνουν στον τόπο τους και να παλέψουν για τις ζωές τους. Οι Ιάπωνες λένε 7 φορές κι αν πέσεις 8 πρέπει να σηκωθείς…..Κανείς δεν γνωρίζει τον τόπο μας καλύτερα απο εμάς τους ίδιους….και κανείς δεν θα το πονέσει παρά μόνο εμείς.
Τόση ζέση για πολιτιστικές δραστηριότητες και πολιτιστικά χαπενιγκ να την είχαμε για να παράξουμε νέα προιόντα, για να στηριχθεί ο πρωτογενής τομέας και οι άνθρωποι που παλεύουν με παρα πολλές δυσκολίες, να δημιουργηθούν νεες βιοτεχνίες, βιομηχανίες….θα ήταν αλλιώς λίγο τα πράγματα.
ΥΓ. Η γνωστή βιομηχανία γάλακτος της περιοχής πρόσφατα έδωσε χορηγία (και μπράβο της) στο Λαογραφικό μας Μουσείο (με πρωτοβουλία της ΦΕΞ που πολύ καλά έπραξε)για να αγοραστούν 3000 εισιτήρια. για μαθητές. …Λοιπόν, τα γάλατα …η παραγωγή δηλ έδωσαν “τροφή” στον πολιτισμό. Χωρίς παραγωγή, πολιτισμός και τουρισμός…γιοκ..!
