Του Θανάση Μουσόπουλου
Θα ξεκινήσω το κείμενό μου με ένα «αξίωμα» της Ανθούλας Δανιήλ για την πρόσφατη ποιητική συλλογή Περίμετρος: «Ο Στρούμπας με τους επιμελημένους πάντα στίχους του, παραδοσιακούς ή μοντέρνους και τα φιλολογικά του όπλα πάντα ακονισμένα, μετέρχεται όλους τους τρόπους και όλους τους ρυθμούς ανάλογα με της οικείας αναπνοής την περίσταση».
Πριν από μια δεκαετία περίπου έγραφα: «Χαίρομαι που στη γειτονική μας Κομοτηνή εδώ και δέκα χρόνια δημιουργεί ένας νέος ποιητής – συνάδελφος στην επιστήμη και στην τέχνη του λόγου. Έχει μια ιδιότητα που πολύ θαυμάζω: παίζει με τις λέξεις. Αυτό φαίνεται και από τους τίτλους των έργων του».
Αναφέρομαι στον Γιάννη Στρούμπα που μας εκπλήσσει με το ποικίλο και πλούσιο έργο του.
ΠΟΙΗΣΗ: (2016) Γραφείον ενικού τουρισμού, (Καλλιγράφος) – (2010) Λεπρές ισορροπίες, (Γαβριηλίδης) – (2006) Τ’ αναγκαία προς το τ-ζην, (Γαβριηλίδης)
ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ: (2020) Αργύρης Χιόνης. Έλληνες ποιητές – η γενιά του ’70, εισαγωγή – ανθολόγηση Γιάννης Στρούμπας, Γκοβόστης, (2019) Ο ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος εισαγωγή – ανθολόγηση Γιάννης Στρούμπας, Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος – Εκδόσεις Γαβριηλίδης
ΔΟΚΙΜΙΟ: (2021)«Η ασάφεια των ορίων» Το υπερλογικό στοιχείο στο λογοτεχνικό έργο του Αργύρη Χιόνη (Σμίλη)
(2018) Κλεφτοπόλεμος, (Καλλιγράφος) – (2013) Άσυλο ανιάτων, (Καλλιγράφος)
Πριν καταπιαστούμε με την νέα ποιητική του συλλογή «Περίμετρος», ένα βιογραφικό κείμενο θα δείξει την πλούσια παρουσία του.
Ο Γιάννης Στρούμπας γεννήθηκε το 1973. Κατάγεται από την Κομοτηνή, όπου και διαμένει. Είναι φιλόλογος και διδάσκει στη μέση εκπαίδευση. Τακτικός συνεργάτης των έντυπων λογοτεχνικών περιοδικών Τα Ποιητικά και Θευθ, καθώς και του ηλεκτρονικού Ο Αναγνώστης. Συνεργασίες του έχουν επίσης φιλοξενηθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Απόπλους, (δε)κατα, Διαπολιτισμός, Διάστιχο, Δίοδος 66100, Εξιτήριον, Θέματα Λογοτεχνίας, Κ, Καρυοθραύστης, Κουκούτσι, Μανδραγόρας, Νέα Ευθύνη, Πλανόδιον, Πόρφυρας, Φρέαρ, Φτερά Χήνας, Χάρτης, Bibliothèque, Culture Book, Poeticanet, Poetix και αλλού. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, δύο τόμους δοκιμίων, δύο ανθολογίες, μία μελέτη, ενώ έχει συμμετάσχει και σε συλλογικά έργα. (Πηγή: “Εκδόσεις Σμίλη”, 2024).
*Η συλλογή «Περίμετρος» χωρίζεται σε δύο ενότητες, που περιλαμβάνουν από είκοσι ποιήματα εκάστη. Αντί να λέω δικές μου σκέψεις και σχόλια, θα δώσω τον λόγο στον ποιητή, παραθέτοντας κάποιους στίχους και κάποια ποιήματα.
ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: προς αποβάθρες
– Τώρα πια ξέρω / υπάρχει κι άλλος τρόπος
– Μονάχος μου το ξέρω πως / συνοδεύομαι / από τ’ ανάπηρά μου αισθήματα
– Πάντ’ ανοιχτά πάντ’ άρρωστα / τα φώτα της στοάς μου
– Το σκότος ταξιδεύει / με ταχύτητα φωτός
– Λοιπόν, σκασίλα μου. / Θα συνεχίσω / υπογείως να κινούμαι
– Περί μετρό και κάθε κακής έξεως / κολοκυθόπιτα
– Μ’ όση άνεση δονούν οι πεταλούδες / πολύχρωμες βεντάλιες τα φτερά τους, / με τόση κι άλλη τόση / στους αιθέρες τα σκουλήκια βασιλεύουν
Μου έκανε τρομερή εντύπωση το ποίημα «Επανακατάβαση», όπου διαπιστώνει ότι εποχή προστακτικών η εποχή μας: εισάγετε […] κατευθύνεσθε / χρεώνετε, και το συμπέρασμα:
«πανικοβάλλεσθε άφοβα / τσιρίζετε χωρίς περιστροφές / μέχρι τελικής επανακαταβάσεως»
ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Νωθροί προβολείς / σε υποφωτισμένη γαλαρία.
Βαρύθυμη διαδρομή. / Σιωπή του φορτίου.
Στοές βασιλεμένες όψεις. / Μια λάμψη που διέρχεται,
μια σκοτεινιά που μένει. / Επίτευγμα μηχανικό
κάποιου αιώνα φώτων / η κρύα αναζωπύρωση
Μεσαίωνα σκοτεινού.
Πάντ’ ανοιχτά πάντ’ άρρωστα / τα φώτα της στοάς μου.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: προς καταβόθρες
– Mind the Gap
Παρακαλούνται οι επιβάτες / Να προσέχουν
Τα προσωπικά τους συναισθήματα
Προσοχή στο κενό / Μεταξύ μυαλού και καρδιάς
– Τι τα θες / Οι έξω ανεπαίσθητες.
Από τις μέσα βόμβες / ποιος σε σώνει
– Κυλούσα, λέει, στις ράγες απλανώς / προσπερνώντας κάθε στάση, σκέψη κι όνειρο / πήγαινα έτσι, δίχως προορισμό. / Ξάφνου ακινητοποιήθηκε ο συρμός/ Φωτιά φωτιά είχε ξεσπάσει
– Βλέμματα απλανή / τυφλός προορισμός
– Παιδί μου, / εμένα οι ράγες τούτες / χρόνια τώρα σηκώνουν / βαγόνια προς στρατόπεδα συγκέντρωσης· / έναν απλό συρμό / να φοβηθώ;
– Δεν έχει δα και τίποτα / να δεις απέξω
Απέξω. Τι να το κάνεις το απέξω. / Μέσα είναι η κάθε ομορφιά.
– Τώρα πια ξέρω / υπάρχει κι άλλος τρόπος.
ΣΤΗN ΤΖΑΜΑΡΙΑ
Τζάμια στο τούνελ / λες, αχρείαστα
σκοτάδι πίσσα η σήραγγα / δεν έχει δα και τίποτα
να δεις απέξω.
Απέξω. Τι να το κάνεις το απέξω. / Μέσα είναι η κάθε ομορφιά. / Γιαγιάδες μ’ εγγονάκια / Έφηβοι με χαμόγελα κι αστεία / Ζευγάρια ερωτευμένων νέων / Όλο υγεία και δροσιά
Να καμαρώνεις!
Να καμαρώνεις / Διακριτικά. / Ποτέ κατάματα.
Μακριά από παρεξηγήσεις. / Στην τζαμαρία να καμαρώνεις.
Στην τζαμαρία.
*Και το πρώτο ποίημα της συλλογής και το τελευταίο καταλήγουν με το ίδιο δίστιχο: «Τώρα πια ξέρω / υπάρχει κι άλλος τρόπος»
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΞΑΝΘΗ, 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024
