Γράφει η Χρύσα Ραξιώνη, Ιστορικός
Σήμερα 2 Μαΐου γιορτάζουμε στο παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου την ανακομιδή των λειψάνων του. Ο ναός χτίστηκε το 1874 και αρχικά αποτελούσε τον ενοριακό ναό των συνοικιών Τσακάλ Μαχαλά και Ινελή. Η ενοποίηση των ενοριών του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Παρασκευής έγινε το 1924. Σύμφωνα με την παράδοση ,κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, όταν έφτασαν τα εχθρικά στρατεύματα κάτω από τον λόφο του Αγίου, τα άλογα αρνούνταν να προχωρήσουν προς το χωριό. Αυτό θεωρήθηκε από όλους σημάδι του Αγίου Αθανασίου και έτσι σώθηκε το χωριό ,καθώς οι επιδρομείς δεν πείραξαν τίποτα από το φόβο τους.
Από τότε, λοιπόν ,μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι, Έλληνες αλλά και Μουσουλμάνοι από τη γύρω περιοχή, τιμούν τη μνήμη του Αγίου και προσφέρουν πολλά σφάγια, τα οποία βράζουν σε καζάνια με ρύζι το γνωστό “κουρμπάνι”, το οποίο διανέμεται στους πιστούς κατόπιν ειδικής ακολουθίας και ευλογίας από τον Παπά. Παλαιότερα ακολουθούσε πανηγύρι μεγάλο, καθώς όλοι οι κάτοικοι έμεναν εκεί ,έτρωγαν όλοι μαζί και γλεντούσαν .
Τέλος να αναφέρω πως σύμφωνα με πληροφορίες, από τις καταγραφές που έχω κάνει, αποδίδονταν από τους Αβδηρίτες και ιαματικές ιδιότητες στην εικόνα του Αγίου Αθανασίου, καθώς ήταν και είναι συχνές οι μαρτυρίες για θαυματουργικές ιάσεις ασθενών. Κάποιοι συνήθιζαν το προηγούμενο βράδυ, που ήταν άρρωστοι κυρίως, να κοιμούνται στο ναό. Ακόμη και σήμερα τηρείται αυτό από κάποιους κατοίκους.
Και του χρόνου λοιπόν με υγεία να γιορτάσουμε! Ο Άγιος Αθανάσιος να μας προστατεύει όλους!
