Για το βιβλίο του «Μορφή αδάμαστη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φυλάτος, και την ιστορία που διαπραγματεύεται μίλησε στο XanthiNea.gr, o Γιάννης Παπαγεωργίου, που μεταξύ άλλων εξήγησε γιατί επέλεξε τη Νίκη της Σαμοθράκης ως πηγή έμπνευσης του.
Ακολουθεί η συνέντευξη με τον συγγραφέα
Πώς εμπνευστήκατε τη «Μορφή αδάμαστη» και γιατί επιλέξατε τον εν λόγω τίτλο;
Η Νίκη της Σαμοθράκης υπάρχει αλλά δεν έχουμε μια αρτιμελή εικόνα του πως θα ήταν με χέρια και κεφάλι. Γι’ αυτό σκέφτηκα να τη φέρω στον κόσμο ολόκληρη, άρτια και με φυσική μορφή. Η Νίκη της Σαμοθράκης δεν φτιάχτηκε για να την θαυμάζουμε απλά αλλά για να αιχμαλωτίζει τη ματιά και τη φαντασία μας. Κοιτάζοντας την φανταζόμαστε τη στιγμή που θα φύγει πάλι μιας και πήγαινε σε κάθε νικητή αλλά όχι για να του χαριστεί για πάντα. Η Νίκη είναι πάντα φευγάτη γι’ αυτό και δε δαμάζεται. Φεύγει πάντα και περιπλανιέται. Η εικόνα της είναι αυτή που έχει στη σκέψη του ο κεντρικός ήρωας της υπόθεσης. Είναι εκείνος που στο μακρινό 2196 του ανατίθεται η ανακατασκευή του αγάλματός της. Καλείται να τη σμιλέψει από την αρχή. Έχει στο μυαλό του μια φυσική εικόνα, την εικόνα μιας γυναίκας τόσο εγκεφαλικής αλλά συνάμα εντελώς αδάμαστης. Η Μορφή Αδάμαστη είναι μια ερωτική ιστορία, μια ιστορία ενός καλλιτέχνη που στην προσπάθεια του να ξαναστήσει ένα άγαλμα ανακάλυψε μια ρήξη ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό.
Το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο βιβλίο σας. Γιατί επιλέξατε το εν λόγω άγαλμα; Πιστεύετε ότι το 2196 (όπου τοποθετείτε χρονικά η ιστορία σας) θα συνεχίζει να «μαγεύει» και να αποτελεί πηγή έμπνευσης ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός ή η τεχνολογία σταδιακά θα κυριαρχήσει;
Μια μορφή σαν και της Νίκης δεν θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς ένα γυναικείο πρότυπο που έδωσε το σώμα, τη στάση και σίγουρα τα χαρακτηριστικά εκείνα που δε σεβάστηκε ο χρόνος όπως το κεφάλι και τα χέρια. Για αυτό και αποφάσισα να τη βάλω πρωταγωνίστρια σε μια παράξενη ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα και φτάνει ως το μυστηριακό 2196. Εκεί, ανάμεσα στους ανθρώπους ζει κρυμμένη η ενσαρκωμένη αλλά και μεταμορφωμένη Θεά Νίκη. Κινείται βλέπει, νιώθει, αισθάνεται, έχει ένα πολύ φροντισμένο και θελκτικό σώμα που ακολουθεί τα πρότυπα της εποχής και μέσα του κρύβει την αθανασία. Έχει πλαστό όνομα (είναι η Τάνια) ενώ τα φτερά της δεν φαίνονται παρά μόνο όταν χρειαστεί να επικαλεστεί τις δυνάμεις της, σε κάποιες πολύ ειδικές στιγμές.
Ο κόσμος που διάλεξα για να φέρω πίσω τη Νίκη με ανθρώπινη μορφή είναι η μελλοντική Ελλάδα που πραγματοποιεί μια κοσμογονική επιστροφή στην αρχαία της κληρονομιά με κυρίαρχο στοιχείο την αρχιτεκτονική και την αρχαία πολεοδομία. Η μόδα του 22ου αιώνα θέλει την εκ βάθρων ανακατασκευή διαφόρων αρχαίων πόλεων και μνημείων. Αυτή η μόδα έχει κινητοποιήσει την έναρξη τεράστιων έργων στα οποία εργάζονται καλλιτέχνες, μηχανικοί και πλήθος άλλων ειδικοτήτων ώστε να ξαναφτιαχτούν διάφοροι αρχαίοι τόποι, αγάλματα, ναοί, μνημεία και άλλα δομικά στοιχεία της αρχαιότητας. Ο κατασκευαστικός αυτός οργασμός του 2196 γίνεται αφορμή για την ενσαρκωμένη Θέα να προσεγγίσει τον καλλιτέχνη που του έχει ανατεθεί η ανακατασκευή της αρτιμελούς Νίκης της Σαμοθράκης. Η τεχνολογία αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην ιστορία αυτή αλλά δεν επηρεάζει την πλοκή που είναι αυτή ενός ερωτικού πάθους και ενός κατακλυσμιαίου έρωτα. Στέκεται αφορμή στο να γίνει ορατή η αθέατη και κρυφή ιδιότητα της Νίκης αλλά σε τίποτα δεν κάμπτει τόσο τη δύναμή της αλλά ούτε και το ερωτικό πάθος που γεννιέται ανάμεσα σε αυτή και τον καλλιτέχνη.
Μέσα στο έργο σας, η αγάπη παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Πιστεύετε ότι η τεχνολογία και τα «τεχνολογικά επιτεύγματα» – όπως τα έχετε οραματιστεί στο βιβλίο σας – αλλοιώνουν την ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή;
Η Μορφή Αδάμαστη είναι μια ερωτική ιστορία οπότε η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη της υπόθεσης. Τα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής έχουν ήδη αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή, τον έρωτα και τη χημεία του. Ο κόσμος του βιβλίου μου δεν είναι δυστοπικός ούτε δυστυχισμένος. Οι άνθρωποι είναι συμφιλιωμένοι με το τεχνολογικό κατεστημένο της εποχής. Δεν ενοχλούνται από την συγκέντρωση της τεχνολογίας στα χέρια λίγων που τους κάνουν πανίσχυρους. Αφήνω στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες μου την απορία του «γιατί όχι».
Από τους ισχυρούς της ιστορίας μόνο ένας είναι διεφθαρμένος λόγω αλαζονείας και αυτός είναι ο αντιήρωας. Αυτός που μέσα από μια καταχρηστική επεξεργασία προσωπικών δεδομένων ανακαλύπτει τη μυστική και αληθινή ταυτότητα μιας γυναίκας και προσπαθεί να την εντοπίσει ώστε να μελετήσει και να καταχραστεί τις δυνάμεις της. Είναι αυτός που εισχωρεί κρυφά και αδιάκριτα στη χημεία και στην αύρα που αφήνει πίσω της μια Θεά που πλανάται κρυφά μέσα στον κόσμο. Από την άλλη η Θεά ως μέρος του κόσμου ζει τα πάθη του και τις αδυναμίες του. Και ανάμεσα σε αυτά είναι κι ο έρωτας. Η Νίκη που συστήνεται στο νεαρό καλλιτέχνη ως Τάνια ποζάρει ως μοντέλο για να δημιουργηθεί το άγαλμα της Θεάς Νίκης αρτιμελές με χέρια και πρόσωπο ενώ ερωτεύεται τον καλλιτέχνη που αρχικά αδυνατεί να καταλάβει πως βρήκε το ιδανικό σώμα. Ακόμα και όταν του αποκαλύψει το ποια είναι εκείνος δε τη φωνάζει ποτέ με το αληθινό της όνομα. Όχι γιατί δε τη δέχθηκε ως Θέα Νίκη αλλά γιατί την ερωτεύτηκε σα γυναίκα. Αυτή του η αγάπη θα τους λυτρώσει και θα υπερνικήσει την τεχνολογία αλλά και όλους τους πειρασμούς των καταχρήσεων που προκαλεί και τους θέτει ως όπλα στα χέρια του αντιήρωα.
Έχετε στα πλάνα σας τη συγγραφή νέου βιβλίου;
Η αλήθεια είναι πως πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία. Γι’ αυτό και το βιβλίο μου κυλά σα ταινία και μάλιστα neo-noir. Θα συνεχίσω τη συγγραφή μέσα από ιστορίες σύγκρουσης του γνωστού με το άγνωστο και μονοπάτι ανάμεσα τους συναισθήματα όπως αγάπη κι ελπίδα. Το βιβλίο μου επιθυμώ να είναι μια ελπίδα ώστε να αφήσουμε πίσω προκαταλήψεις, νεκρά στερεότυπα και αγκυλώσεις. Το παρελθόν γράφτηκε αλλά το μέλλον δε γράφεται μόνο του. Εμείς το γράφουμε. Γι’ αυτό και στην υπόθεση, η Νίκη της Σαμοθράκης δεν αντιγράφεται αλλά ξανασμιλέυεται από την αρχή, έχει κεφάλι, όψη, χέρια και συναίσθημα. Χρειάστηκε να παραβιάσω πολλά άβατα όπως το αν η δημιουργία του αγάλματος είχε κάποιο γυναικείο μοντέλο, ή το πως θα ήταν αυτό το μοντέλο, ή το τι σχέση ανέπτυξε αυτή η γυναικά με το δημιουργό του αγάλματος. Δυστυχώς δεν υπήρχε τρόπος να τα έχω και τα δύο, ένα τυχαίο μοντέλο που θα έδινε το σώμα και μια Θεά που θα είχε τα φτερά. Γι’ αυτό και σκέφτηκα να φέρω τη Νίκη της Σαμοθράκης στον κόσμο σα γυναίκα. Μελλοντικά σκέφτομαι να βρω και άλλα τέτοια άβατα που χρειάζονται ένα μονοπάτι για να έλθουν από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο και ίσως κάπως έτσι να είναι το επόμενό μου βιβλίο.
Για τον συγγραφέα:
Ο Γιάννης Παπαγεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Είναι απόφοιτος του τμήματος τεχνολόγων ηλεκτρολόγων μηχανικών του ΤΕΙ Πειραιά, κάτοχος διπλώματος Master σε θέματα ενεργειακών συστημάτων και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και υποψήφιος στο ίδιο Πανεπιστήμιο για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα τη διαχείριση κινδύνων στον αγροτικό τομέα με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα στον χώρο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης. Κατά το παρελθόν και παράλληλα με τις βασικές επαγγελματικές του ενασχολήσεις, είχε αρθρογραφήσει στο περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης πάνω σε θέματα, ενέργειας, περιβάλλοντος και σύγχρονων τεχνολογιών.
Το μυθιστόρημα με τίτλο Μορφή Αδάμαστη, Εικόνα έμπνευσης αποτελεί το πρώτο λογοτεχνικό του έργο.
