Ο Βασίλης Αυλωνίτης, υπήρξε ένας «γίγαντας» της κωμωδίας, μια πληθωρική φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, ένας ηθοποιός που έχει αγαπηθεί όσο λίγοι. Αυτοδίδακτος ηθοποιός, ο Αυλωνίτης διακρίθηκε για το ανεξίτηλο ταλέντο, τους ευφυέστατους αυτοσχεδιασμούς και τις αξέχαστες γκριμάτσες του που απογείωναν τους ρόλους του.
Βασίλης Αυλωνίτης – Ηθοποιός κατά τύχη
Γεννημένος στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1904, η πρώτη εμφάνισή του ως ηθοποιός ήταν μάλλον τυχαία.
Αφού απολύθηκε από το στρατό, ο νεαρός -τότε- Βασίλης έπιασε δουλειά στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου ως βοηθός στα σκηνικά. Ήταν πολύ αγαπητός στο θίασο, ενώ μετά τις παραστάσεις τους ακολουθούσε στην ταβέρνα όπου πήγαιναν για φαγητό και τους έκανε να σκάνε στα γέλια με τα καμώματά του.
Ένα βράδυ και ενώ το θέατρο «Έντεν» ήταν γεμάτο κόσμο, οι ηθοποιοί έσπρωξαν -για πλάκα- τον Αυλωνίτη και βγήκε στη σκηνή. Μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίες, εκείνος άρχισε να χορεύει και να κουνάει τα χέρια και τα πόδια του με αστείο τρόπο, κάνοντας τους θεατές να ξεσπούν σε γέλια και ενθουσιώδη χειροκροτήματα. Εκείνο το βράδυ, ο μεγάλος κωμικός πήρε το «βάπτισμα του πυρός».
Ο Βασίλης Αυλωνίτης έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στο θέατρο, μερικούς μήνες αργότερα. Ο ηθοποιός συμμετείχε στο έργο «Ερωτικές Γκάφες» με τον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου.
Στον κινηματογράφο έπαιξε για πρώτη φορά το 1926, στην ταινία του Αχιλλέα Μανδρά, «Μαρία η Πενταγιώτισσα». Ο Αυλωνίτης συμμετείχε συνολικά σε 75 ταινίες. Η τελευταία ταινία του ήταν η «Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης» το 1970.
Λίγες μέρες αφότου ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, στις 10 Μαρτίου, ο ηθοποιός πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 66 ετών.
Το μεγάλο του πάθος και η σφαίρα που παραλίγο να τον σκοτώσει
Ο Αυλωνίτης είχε μεγάλο πάθος με τα στοιχήματα στον ιππόδρομο, κάτι που τον έφερνε συχνά σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Μάλιστα, για να τα βγάλει πέρα, αναγκαζόταν να παίζει σε δευτερεύοντες ρόλους.
Στις 22 Αυγούστου του 1931 ο Αυλωνίτης παραλίγο να πέσει θύμα δολοφονίας. Ένας θερμόαιμος οπαδός ομάδας φιλελευθέρων “Βενιζελικών”, εισέβαλε στο θέατρο όταν έπαιζε τότε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» και άρχισε να πυροβολεί θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από τις σφαίρες τραυματίσθηκαν ορισμένοι θεατές και σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου Παναγιώτης Μωραΐτης. Από τις ανακρίσεις που έγιναν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Δύο από τους συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, ενώ ως ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο Παύλος Γύπαρης, ο οποίος υπήρξε καθοδηγητής και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη 12 χρόνια νωρίτερα.
Ο Αυλωνίτης μέχρι το τέλος της ζωής του έφερε το βάρος ότι στάθηκε αφορμή για τον θάνατο του τεχνικού: «Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βγω σε αθηναϊκή σκηνή», είχε δηλώσει.
*Με πληροφορίες από wikipedia, Σαν Σήμερα και Finos Film/ newsbomb
