Όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας εφιαλτικής λίστας που ακούει στο όνομα γυναικοκτονίες.
Το πιο θλιβερό όμως έχει να κάνει με το ότι δεν είναι μια ανώνυμη και απρόσωπη λίστα…
Έχει να κάνει με ονόματα γυναικών – συνήθως ταλαιπωρημένων και βασανισμένων ψυχών – που θα μπορούσαν να είναι αδελφές μας, φίλες μας, γειτόνισσες μας, που είχαν όνειρα, σχέδια για τη ζωή, όμως τόσο άδικα όλα αυτά «κόπηκαν» με βίαιο τρόπο από διάφορους «νταήδες».
Τελευταίο θύμα η Κυριακή Γρίβα, που δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της – και από την εγκληματική αδιαφορία του κράτους και της αστυνομίας – έξω μάλιστα από Αστυνομικό Τμήμα.
Μια νέα κοπέλα που φοβούμενη να πάει μόνη σπίτι της, ζήτησε περιπολικό να την μεταφέρει, για να εισπράξει την απάντηση ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί αλλά παρόλα αυτά, έπρεπε να καλέσει την άμεση δράση – βάσει πρωτοκόλλου.
Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να διαφωτίσω τους λόγους και τα αίτια των γυναικοκτονιών αλλά και να προτείνω τρόπους για να μπει ένας φραγμός και να σταματήσουν να επαναλαμβάνονται.
Καταρχήν αυτό το φαινόμενο – εάν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι – έχει να κάνει με τη δομή της κοινωνίας μας, η οποία έχει πατριαρχικές αντιλήψεις, αλλά είναι και θέμα παιδείας.
Παιδείας διότι από πολύ μικρή ηλικία τα αγόρια μεγαλώνουν με το αφήγημα του ισχυρού, του παντοδύναμου και του άτρωτου. Κυρίως όταν «αντίπαλοι» είναι τα κορίτσια, οι «σπασίκλες» συμμαθητές, τα συνεσταλμένα παιδιά αλλά και οι μετανάστες.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια πρώτη ενθάρρυνση επιθετικής συμπεριφοράς.
Και το δυστύχημα είναι ότι αυτή η ενθάρρυνση προέρχεται κατά κύριο λόγο από την οικογένεια.
Από την άλλη εδώ φαίνεται και το έλλειμμα του συστήματος παιδείας, που δεν μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των παιδιών. Αντιθέτως ενθαρρύνεται ο ανταγωνισμός με οποιοδήποτε κόστος και ο νόμος του ισχυρού. Και δυστυχώς σε τέτοιες αντιλήψεις τον ρόλο του ανίσχυρου τον έχει το κορίτσι/γυναίκα.
Και έτσι έχουμε να κάνουμε με την αντίληψη ότι ο άντρας έχει πάντα δίκιο, ότι και λάθη να κάνει συγχωρούνται και η γυναίκα από την φύση σαν το αδύναμο φύλο, πρέπει να υπομένει και να ανέχεται την καταπίεση, ενίοτε και την βία.
Ένα παράδειγμα είναι ότι στην κοινωνία μας, οι γυναίκες ενθαρρύνονται να πιστεύουν ότι η αποτυχία του γάμου τους αντιπροσωπεύει την δική τους αποτυχία. Δεν έχουν αξία μακριά από τους συζύγους τους.
Απόρροια όλων των παραπάνω είναι και οι γυναικοκτονίες.
Σαν λύση, θα πρότεινα να υπάρξει διαφώτιση στα σχολεία, από το δημοτικό ακόμη για τον ρόλο του άνδρα και της γυναίκας στην κοινωνία, για τον αμοιβαίο σεβασμό, τα δικαιώματα και την χειραφέτηση των γυναικών. Με σεμινάρια, παραδείγματα κ.α
Όμως αυτό δεν θα πρέπει να περιοριστεί εντός των αιθουσών των σχολείων, αλλά να επεκταθεί και με ενημερωτικές εκπομπές και σποτ στην κρατική τηλεόραση. Αυτό σαν πρόληψη.
Από εκεί και πέρα αν φτάσουμε στην αντιμετώπιση και καταστολή της βίας και των γυναικοκτονιών θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μιλάνε. Να μη φοβούνται.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τηλεοπτικά σποτ από την κρατική τηλεόραση, όπως και με αφίσες κατά της βίας των γυναικών που να βρίσκονται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τηλεφωνικές γραμμές στήριξης.
Πρέπει να διαδώσουμε ότι αυτό αφορά όλη την κοινωνία και καμιά γυναίκα δεν είναι μόνη.
Τέλος, στην σωστή κατεύθυνση θα κινούνταν η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, σε όσους ασκούν βία κατά των γυναικών και διαπράττουν γυναικοκτονίες, αλλά και η ενεργοποίηση της αστυνομίας με μία απλή καταγγελία για απειλές χωρίς να υπάρχει η διαδικασία της μήνυσης, που πολλές φορές το υποψήφιο θύμα φοβάται να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Παράλληλα να εξασφαλίζεται στέγη ή φύλαξη του σε αστυνομικό τμήμα μέχρι τη σύλληψη του προσώπου που απειλεί.
Ελλάδα 2024, πεθαίνοντας έξω από το Α.Τ Αγίων Αναργύρων
